?итмеш ике ел й?зенд?
Нур булып урын алган:
?ыерчыкларда битенд?
Тормыш юлы язылган.
Сугыш чоры баласы…
К?пме кыенлык к?рг?н;
??лак булган атасы
Берлинны алгач тизд?н.
Бер кешене? кайгысы,
Бер гайл?не? язмышы –
Халкыбызга да хаслы,
Илебезне? кайгысы.
Яш?п шул мохта?лыкта
?би бел?н бабалар,
Сабырлап авыр чакта,
?стерг?нн?р балалар;
Шул туфрактан ?ск?н г?л –
Без сине? бел?н, якташ:
Буынны? кадерен бел,
Ашыгучан замандаш!
Ч?ч?ген куй каберен?,
Ис?нне? х?лен белеш;
Х?рм?т к?рс?т ??рберсен?:
Бу ярты с?гатьлек эш.
VIII
Ирт?нге с?гать алтыда
Марат йокыдан бизг?н;
?нисен ?беп алды да
Казанга китте тизд?н.
Сокурыда бик зур б?ке:
Эшен? со?га калган.
Хезм?тт?шк? авыл с?те,
С?з биреп, алып кайткан;
Эш вакыты ахырында
Бинада утлар с?н?,
Л?кин Марат уйламый да
Ашыгырга ?йен?…
Машинасын туктатып,
Казан урамы буйлап
Хисл?ренд? таркалып,
Й?ри саф ?ава сулап.
Кичке с?гать унберд?
Йортына килеп кер?.
Тавыш ишетеп кен?
Кайтканын хатын сиз?.
– Марат, кайларда й?рисе??!
Телефоннары? с?нг?н!
Моргларда сине эзлисе?!
Б?лки, син кая ?лг?н!
– Аладалама, Алевтина…