К?з?м ?т?п кеткенде…
?к?н?ч башка келет ээ…
Уулдарым д?йн? талашып,
Бир-бирине кас чыгып,
К?з?м ?т?п кеткенде…»
Беш баласы бар эле,
Берен Торгой атанын.
Беш??н? те? энчи арнап,
Камын к?рд? алардын.
Колундагы болгон малын
Беш б?л?кк? б?л?п салды.
«Беш береним эле» деп,
Беш??н? те? ыйгарды.
Улуу уулу Беккулуга,
Энчи малын б?л?п берди,
«Тун уулум эле,-деп,
Туу казыктын ?з?,-деп,
Туумуду алып ж?р??р?м,-деп,
Туу т?б?нд? тураарым,-деп,
Жылкы берди, уй берди,
Арбын, арбын мал берди.
Айдап берди караны,
Аттан берди канчаны.
Качырганды куткарбас,
Кара мылтык бар эле.
Сен ошону алгыны?,
А?чылык кесипке,
Ардагым сен жакынсы?.
Куш салганды башынан,
Жакшы к?рд?? жашы?ан.
Какшаалдан кармаган,
Кара б?рк?т бар эле.
Ошону кошо алгыны?,
Кары ата?ы эстей ж?р!
Калбасын такыр арманы?.
Экинчи балам Майназар,
Экиленген жан багаар.
Куудулдугу бир далай,
Купшу?даган шумпай ай,
Шумураак чыгып башынан,
Шумдукту с?йл?йт капырай.
Акбоз жоргом бар эле,
Сен ошону алгыны?.
Ала -Тоолук элди карантып,
Жорго салып чапкыны?.
А?чылыкка алыс чыкканда
Ак шумкарды кошо алгыны?.
Торгой ата балдарына,
Энчи арнап баардыгына.
Беш уулуна б?л?п берди,