Җәмиләнең яшел күзләре. Мәхәббәтә абыну

– Ярый, ?зе? бел?се?. ?йд?, без болай итик. Син теге т?рек малае бел?н никахлаш. Аны начар кешедер дип уйламым. Сез ?ле яшьл?р, сезне? ?ле уртак балаларыгыз булырга м?мкин. ? теге гардинны мин да ??нл?п беркет? алмыйм.

– ?й, гардинда мыни хикм?т… Мин аны ярсып, каударланып кына орышкан идем. Б?лки син хаклыдыр да. Дениз да еш шалтыратып тора, – Ж?мил?не? яшел, сихери к?зл?ре тагын ялтырап китте.

– Ярар, инде мин китим. Тик бер шартым бар.

– Нинди?

– Никахка мине д? чакырырсыз.

– ?лб?тт?, р?хм?т си?а, – дип елмайды ??мил?, ма?гаемнан ?беп.

?й, ятсыз хатын…

Эпилог

Яш?г?н, ди, борын-борын заманда бер суфи-остаз. Аны? бик к?п ш?кертл?ре булган. Аны? даны, ш??р?те б?тен д?ньяга таралган, ди. Солтаннар да, падиша?лар да моны? яны?а с?хб?тл?шерг?, ки??шерг? килг?н.

Бер т?нне бу суфи т?ш к?рг?н. Т?шен? хур кызыдай бер матур, г?з?лл?рне? г?з?ле – Алтын Баш падиша?ны? т?пчеге керг?н. Шунда ук суфи а?а гашыйк булган, к?зларен? багып м?х?бб?тен а?латасы килг?н.

Ш?кертл?ре, бара к?рм?, хур булырсы?, бик куркыныч, х?т?р эш, дип ?гетл?г?н. Л?кин ул беркемне? с?зен? д? колак салмаган. К?нбатыш тарафларына с?ф?р чыккан.

К?пме баргандыр – бер Алла бел?. Ни?аять, Рум илене? башкаласына килеп ?итк?н. Мен? тел?ген? ирешерг? д? бернич? адым калган. Бик зур, бик матур, ?ч катлы сарайны? балконында теге асылъяр басып тора ик?н. Сары ч?чле, з?нг?р к?зле сылу шул биеклегенн?н барча ?и?анга нур сирпеп, елмаеп карап тора. Тик суфины гына к?рми чиб?рк?й.

Бер к?н к?т? суфи, ике, ?ч… к?н.

Ни?аять, бервакыт мо?а да елмаеп куя. Янына чакырып ала. К?лемсер?п ты?лый да, а?а ш?ригатьк? сыймый торган эш куша. Шушы эшне башкарып чыкса?, м?х?бб?те?? ышанырмын, ди шаян кыз. Ул а?а дунгыз абзарын чистартырга боерган ик?н. Тик суфи озак та уйлап тормый: патша кызны? бу шартын кабул ит?. К?нн?р буе ду?гыз абзарында м?ш кил?. Шулай итеп байтак вакыт ?т?.

К?нн?рд?н бер к?нне суфины? ш?кертл?ре остазын эзл?п таба. а?а с?лам бир?л?р. Тик алар дунгызларны к?рг?ч, "?ст?гыфирулла! т??б?! т??б?" дип, остазларын ташлап, ?кч?л?рен ялтырата. Тик бер ышанычлы ш?керте ген? остазы янында кала, абзар чистартырга булыша.

К?нн?р ?т?, патша кызына кия?г? чыгар вакыт ?ит?. Бик к?яз, елгыр шахзад? д? табыла. К?р?се?, Чиб?рк?й бу яшь, кара мыеклы егетк? ?зе д? гашыйк була. Т?й к?не билгел?н?.

Моны ишетк?ч, суфи патша кызы катына хушлашырга кил?. "?йтк?нн?ре? ?т?лде, б?хил бул", – дип туган илен? кайтып кит?ч?ген ?иткер?.

Ирт? Чиб?рк?й икенче к?нне ирт?н торып караса, чынлап та, суфи урынында юк ик?н. Шул минутта к??елен с?ер сагыш бил?п ала, к?зл?ренн?н яшь ага башлый. Элек картрак к?ренг?н суфи х?зер инде а?а бер тир? яшьт?ге, матур гына егет кебек тоела башлый. Тик артыннан чыгып й?герс? д? аны куып ?ит? алмый. Кайсы гына ш???р базарына кереп, мосафирны к?рм?дегезме, дип сорашса да, ?аман бер ?авапны ишет?. "?й, Чиб?рк?й, ул суфи кич? ген? монда иде, б?ген ирт?к юлга чыгып китте", – диг?н ?авап ишет?. Шул р?вешле бер кайда да очрата алмый ул эзл?г?нен.