188
Ad Att., lib. xiv., 21.
189
Ad Att., lib. xv., 21.
190
Ibid., lib. xv., 26.
191
Ad Att., lib. xv., 27.
192
Ibid., lib. xvi., 1.
193
Ibid., lib. xvi., 5.
194
Ibid., lib. xvi., 2.
195
Ad Att., lib. xvi., 7.
196
Phil., i., 5: "Nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter." "Who," he goes on to say, "has sinned so heavily against the Republic that here, in the Senate, they shall dare to threaten his house by sending the State workmen?"
197
Brutus, Ciceroni, lib. ii., 5: "Jam concedo ut vel Philippici vocentur quod tu quadam epistola jocans scripsisti." I fear, however, that we must acknowledge that this letter cannot be taken as an authority for the early use of the name.
198
Phil., i., ca. vii.
199
Ibid., i., ca. viii.
200
Ibid., i., ca. x.
201
The year of his birth is uncertain. He had been Consul three years back, and must have spoken often.
202
Ad Div., lib. xii., 2.
203
It may here be worth our while to quote the impassioned language which Velleius Paterculus uses when he chronicles the death of Cicero, lib. ii., 66: "Nihil tamen egisti, M. Antoni (cogit enim excedere propositi formam operis, erumpens animo ac pectore indignatio), nihil, inquam, egisti, mercedem cælestissimi oris et clarissimi capitis abscissi numerando, auctoramentoque funebri ad conservatoris quondam reipublicæ tantique consulis irritando necem. Rapuisti tu M. Ciceroni lucem solicitam, et ætatem senilem, et vitam miseriorem, te principe, quam sub te triumviro mortem. Famam vero gloriamque factorum atque dictorum adeo non abstulisti, ut auxeris. Vivit, vivetque per omnium sæculorum memoriam; dumque hoc vel forte, vel providentia, vel utcumque constitutum, rerum naturæ corpus, quod ille pæne solus Romanorum animo vidit, ingenio complexus est, eloquentia illuminavit, manebit incolume, comitem ævi sui laudem Ciceronis trahet, omnisque posteritas illius in te scripta mirabitur, tuum in eum factum execrabitur; citiusque in mundo genus hominum, quam ea, cadet." This was the popular idea of Cicero in the time of Tiberius.
204
Ad Div., lib. xii., 23.
205
Ad Att., lib. xvi., 11.
206
On referring to the Milo, ca. xv., the reader will see the very different tone in which Cicero spoke of this incident when Antony was in favor with him.
207
It was a sign of an excellent character in Rome to have been chosen often as heir in part to a man's property.
208
Horace, Odes, lib. iii., 30.
209
Ad Att., lib. xvi., 14.
210
Philippics, lib. vi., 1.
211
"Populum Romanum servire fas non est, quem dii immortales omnibus gentibus imperare voluerunt."
212
Ad Div., lib. xi., 8.