Каакымдын балдарына. Турмуш, анын баалуулуктары жана шамал жөнүндө

Каакымдын балдарына. Турмуш, анын баалуулуктары жана шамал ж?н?нд?
Дика Кара

Алды?ыздарга ата-энелик мээримдин, с?й??н?н зор к?ч?н?, ?й-б?л?г?, ?й-б?л?л?к баалуулуктарга жана татаал тандоого арналган абдан жакшы, таасирд?? накыл кеп маанисинде а?геме-жомок тартууланат. Бул накыл кеп к?б?н? тааныш жана жакын болгон аруу сезимдер тууралуу болмокчу. Сиздерге тартууланып жаткан а?геме-жомок турмуштун чындыгы жана тагдыр шамалы ж?н?нд? болмокчу.

Каакымдын балдарына

Турмуш, анын баалуулуктары жана шамал ж?н?нд?

Дика Кара

Перевод книги «Детям одуванчиков» (автор Дика Кара) с русского на кыргызский язык

Переводчик Анвар Жолдошбаев

© Дика Кара, 2021

© Анвар Жолдошбаев, перевод, 2021

ISBN 978-5-0055-6073-5

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Кеч кирип бара жаткан.

К?нд?зг? аптаптын ордуна жайбаракат кечки салкын келип, бардык тир?? жандар же?илдеп калышты.

?с?мд?кт?р жана жаныбарлар уйкуга даярданышып, быжыраган чымын-чиркейлер кечки сейилге чыгышты.

Ошол маалда карып калган Каакым чо? ата небере каакымдарга кеп айтмакчы болот:

– Илгерки каакымдар турмуштун э? башкы баалууулуктарынын бири – ?з ыктыяры? менен тандоо эркиндиги жана шамалдын о? багыты деп айтышкан, бирок мен аны шарттуу т?рд? гана кабыл алам. Э? башкы баалуулук – жаны?да ?с?п турган ата-эне?дин жалбырагы!

Небере каакымдар та? калып бири-бирин карап коюшту.

– Чо? ата, эмнеге ата-эненин жалбырагы башкы баалуулук? – деди небере каакымдардын бири.

– Азырынча сурабай эле койгула, убагы келгенде т?ш?н?с???р – деп, Каакым чо? ата к??к?лд?п койду, ичинен дагы «азырынча эрте, бою?ар жете элек,» – деди. Анан ?н?н жоон чыгарып, «жаткыла, кеч болуп калды,» – деп кошумчалады.

Каакым неберелердин бири чо? атасынын с?з?н эстеп, такыр уктай албай койду.

– Чо? ата, айткан с?з??д? кайталап, т?ш?нд?р?п берсе? эмне болмок эле. Билгени? менен б?л?ш?п койчу!

– Билгеним мененби? – деди чо? атасы, к?з?н ачпай.

– Айтып береси?би?

– Макул, ук анда – деди да, бир эстеп алып а?гемесин жайбаракат айта баштады.

Ажайып тоонун бир боорунда каакымдар жашаган экен. Ал боорукер жандар таза абада к?нд?н энелик мээриминде, талыкпас камкордугунда ?с?шк?н экен.

Жаздын апрель айында карлар эрип, каакымдар жапырт ?н?п, к?нд?н нурларында жайкалып турушту. Жаныбарлар, куштар жана ары-бери ?тк?н сейрек жолоочулар аларды та?ыркап карашат. Каакымдар к?нг? ж?з?н буруп, ар бир к?нд?н ыракат алып, д?йн?г? к?л?мс?р?п мээримин чачышат.

К?нд?н биринчи нурлары менен каакымдар таттуу уйкудан ойгонушуп, биринин артынан бири керилип-чоюлуп, сары тебетейлерин жайкалтып кийишет. К?н батканда алар жорткон, учкан, сойлогон, ж?рм?л?г?н бардык жандыктарга таттуу уйку, бейпил т?н каалап, мемиреп уктап калышат эле.

Ошентип к?нд?р ?т?п жаткан.

Апрель айынын артынан жылуу май айы келип, кичинекей каакымдар бойго жеткен каакым мырза жана каакым бийкеч болушту. Алар бири-бири менен с?йл?ш?п, анан ?й-б?л? куруп, бала-чака тууралуу ойлоно башташты. Июнь айындагы ысык келип-келбей, алар ата-эне болушуп, анын артынан июль аптабы да келип калды.