Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 8 9 10 11 12 13 14 15 16 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

12 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Не прадказаць: цi будзе цесна,

Цi буду я павольна размаyляць.

Хачу я зняць, пакiнуць ланцугi!

І не трымаць у руках гнiлое.

Імчуся я праз розныя шляхi.

Нарэшце, каб адчуць жывое.

09.2019

*****

Давай толькi насамрэч! Так?

Увогуле хлусня мне не патрэбна!

Кажы, я незнаёмец цi сваяк?

Вочы yнiз, як несумненна…

Дай погляд свой i свае словы!

Нарэшце, я павiнен чуць.

Усю праyду! Пачнем ужо прамовы.

Наогул, ты сапраyднай будзь!

Ты кажаш мне: “Я не кахаю.

Цябе i твае вершы. Ты прабач!

Бывай, бо я сыходжу i знiкаю!

Вось гэта мая праyда…прабачай.”

Руйнуюцца адносiны мiж тым

І y розныя бакi мы крочым.

Змылi з сябе хлуслiвы грым.

За адчуваннем сэрца сочым.

01.2020

*****

Сонца асляпляе мае вочы,

Маршчынiсты цяпер мой твар!

І галава yнiз, да глебы.

Туды, адкуль зыходзiць пар.

Не схавацца ад яркага свету.

Таго, што yнутры мяне цяпер.

Раздзiраючы сэрца па лету,

Сыходзiць велiзарны памер.

Хутка сохне скура,

Колькi вiльгацi не лей.

Надыходзiць i да сэрца бура!

Выбухае yнутраны гнеy!

Лава лiецца, як зло,

Адлюстраванне сыходзiць.

Непадпарадкаванне вяло.

Пекла льецца i крочыць.

Люстэрка стала нямым –

Губляе цэласнасць жывога!

Што было не будзе тваiм.

Вобраз i характар благога!

05.2018

*****

Яно yнутры, каханне y нас!

Неверагоднасць пачуцця мы адчуваем.