Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 20 21 22 23 24 25 26 27 28 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

24 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Так атрымалася, разбушавалася.

Каханне, да дзеянняy iрве!

Побач дзяyчынка мне yсмiхаецца,

Клiча з сабою, наперад вядзе.

Пачуццi прачнулiся зноy.

Якi y адносiнах вынiк!?

Шматлiкiх мiнулых высноy.

Матляе наперад гадзiннiк!

Вера y добрае мяне падымае

І прымушае не сумаваць.

Бо адчуваю, як сэрца кахае,

Я няyдачы стаy забываць!

Зноy я ажыy, цёплыя вочы,

Блiшчаць, з задавальненнем хаджу.

Страцiy блудныя розныя ночы.

Пяшчотна яе абдыму!

09.2018

*****

Птушак змяняе тлум машын,

А цiшыню змяняюць навальнiцы.

На гэта шмат розных прычын.

Сцякаюць у бруд крынiцы.

Перабудова многiх схем,

Неразуменне, i iлюзiя асобы,

І глупства розных тэм –

Змянiлi эталон прыроды.

01.2019

*****

Кроплi дажджу апускаюцца yнiз,

Прызямленне iх разбiрае!

Нiбы восеньскi, трывожыць капрыз,

Мяне ён знутры забiвае.

Адкрытыя вокны, падайце паветра.

Мокрыя шторы нясуцца yвысь!

Няма тут прастору, нi воднаго метра,

Усё запаyняе разбураны мыс.

Бяжы ад мяне, я раздражненне!

Вiльгаць змывае мяне назаyжды:

Шумы вятроy i словы малення.

Сцiраюць пражытыя мною гады.

Рвецца з падлогi цёплай вадою,

Лужына, грэе крокi вiны.

Брудны ляжу, не годны да бою,

Грахi апускаюць да самага дну!

Чырвонаю лужынай я аб'яднаны,

Змылi чыстай вадою грахi.

З тонкiм металам я пахаваны.

З тонкiм парэзам, правай рукi.

09.2017

*****