І не трапляць у дрэнныя yмовы,
А мець разважлiвы адказ!
07.2018
*****
Пасля цёмных вясновых прыгод,
Трымаю шлях я ранiцай халоднай.
Праходзячы праз вулiцы двароy,
Да цэнтра гораду, паходкаю свабоднай.
Вяртаюся, пад сонца прамянi.
Нясу y сабе гiсторыю мiнулай ночы!
Знiклi y небе хутка лiхтары,
Не заyважаючы, колькi яшчэ мне крочыць.
А што да сну? Я не адмоyлюся!
Чакае ён мяне y кватэрных сцен.
Калi скажу дзе быy, не памылюся,
Што y гасцях сустрэy я новы дзень.
Там i пакiнуy мiнулае y ночы, сваё.
Я адчуваy палёт да зорак прыгажосцi.
І не бянтэжыyся, нiбы ведаy, гэта yсё маё –
Не губляючы часу сваёй маладосцi.
Дыхаy на поyную, словы толькi цёплыя.
Я ад суботы да нядзелi не трымаy высноy!
Не быy я лiшнiм, абдымкi былi родныя,
Кiпела y венах дужа кроy!
Калi на вокнах пасвятлела, значыць,
Час да вяртання мой прыйшоy!
І вось я крочу, спынiлася ж спатканне,
Іду я з думкамi дамоy.
01.2019
*****
Гады матляе каляндар,
А нянавiсць знутры расце.
Збiраю жудасных пачвар.
У венах боль цячэ.
Трываю, пакуль ёсць сiлы!
Сябе трываю, якi я ёсць!
Па сэрцу цяжка бiлi –
Складаны, брудны лёс.
Пакуль жыву, пакуль чакаю!
Не выпускаю з сябе зло.
Па гарадах чужых блукаю,
Каб не yпасцi жудасна на дно.
І калi знiкнуць мае сiлы –
Знiкну з свету я.
У напружаннi yсе жылы.
Балючая iдзе yнутры вайна.
Колькi змагу яшчэ пражыць?
Не ведаю я гэтага адказу.
Але пасля, цела спалiць.
Запомнiце вось гэтую фразу.