Оценить:
 Рейтинг: 0

Ляцець у неба

Год написания книги
2020
<< 1 ... 25 26 27 28 29 30 31 32 33 ... 38 >>
На страницу:
29 из 38
Настройки чтения
Размер шрифта
Высота строк
Поля

І не трапляць у дрэнныя yмовы,

А мець разважлiвы адказ!

07.2018

*****

Пасля цёмных вясновых прыгод,

Трымаю шлях я ранiцай халоднай.

Праходзячы праз вулiцы двароy,

Да цэнтра гораду, паходкаю свабоднай.

Вяртаюся, пад сонца прамянi.

Нясу y сабе гiсторыю мiнулай ночы!

Знiклi y небе хутка лiхтары,

Не заyважаючы, колькi яшчэ мне крочыць.

А што да сну? Я не адмоyлюся!

Чакае ён мяне y кватэрных сцен.

Калi скажу дзе быy, не памылюся,

Што y гасцях сустрэy я новы дзень.

Там i пакiнуy мiнулае y ночы, сваё.

Я адчуваy палёт да зорак прыгажосцi.

І не бянтэжыyся, нiбы ведаy, гэта yсё маё –

Не губляючы часу сваёй маладосцi.

Дыхаy на поyную, словы толькi цёплыя.

Я ад суботы да нядзелi не трымаy высноy!

Не быy я лiшнiм, абдымкi былi родныя,

Кiпела y венах дужа кроy!

Калi на вокнах пасвятлела, значыць,

Час да вяртання мой прыйшоy!

І вось я крочу, спынiлася ж спатканне,

Іду я з думкамi дамоy.

01.2019

*****

Гады матляе каляндар,

А нянавiсць знутры расце.

Збiраю жудасных пачвар.

У венах боль цячэ.

Трываю, пакуль ёсць сiлы!

Сябе трываю, якi я ёсць!

Па сэрцу цяжка бiлi –

Складаны, брудны лёс.

Пакуль жыву, пакуль чакаю!

Не выпускаю з сябе зло.

Па гарадах чужых блукаю,

Каб не yпасцi жудасна на дно.

І калi знiкнуць мае сiлы –

Знiкну з свету я.

У напружаннi yсе жылы.

Балючая iдзе yнутры вайна.

Колькi змагу яшчэ пражыць?

Не ведаю я гэтага адказу.

Але пасля, цела спалiць.

Запомнiце вось гэтую фразу.
<< 1 ... 25 26 27 28 29 30 31 32 33 ... 38 >>
На страницу:
29 из 38

Другие электронные книги автора Дмитрий Максимович Акулич