– А цёмная тады дзе? – засмяялася раптам Даша.
– Не тупi, Белая, цёмная ты! – растлумачыла Таня. – Ты ж у нас эма. А я антыэма. Зразумела?
– Антыэма прам! – працягвала смяяцца Даша.
Падышоy Пiнокiа. Прывiтаyся ветлiва. Дзяyчаты пацiкавiлiся, як яго рана. Не турбуе? Коля прамаyчаy цi зрабiy выгляд, што не пачуy, ацанiy убранне i новыя колер валасоy i прычоску Паyлоyскай.
У класе на yсiх траiх тут жа абрынулiся Хвалей з Кастальцавым.
– Прыкiнь, – гучна звярнуyся Хвалей да Кастальцава, як толькi Пiнокiа, Даша i Таня yвайшлi y клас, – Пiнокiа з аховай прыйшоy. Колькi плацiш? – навiс над Колем, калi той сеy за парту. – Цi яны натурай бяруць?
– Адвянь ад яго! – параiла Даша Хвалею.
– О, сек'юрыцi замукала, – пракаментаваy Кастальцаy Дашыну фразу.
– А чо, яму мову адняло? – адгукнуyся Хвалей. – Чуеш, Пiнокiа, стамiyся за yчора? Калiся, якiя яны на смак? Як з дзвюма yпораyся?…
Пiнокiа дрыжаy дробнымi дрыжыкамi, стрымлiваючы лютасць, але баючыся абразiць Хвалея словам цi yдарыць яго i атрымаць у адказ, а ох як карцела yляпiць таму памiж вачэй. У руках ён круцiy шарыкавую асадку, якую, ведаy па фiльмах, можна выкарыстоyваць i як зброю. Адкуль узялiся смеласць i рашучасць? Адной рукой, рэзка, Коля схапiy Хвалея за шыю i прыцiснуy да парты, у другой сцiскаy асадку, якую прыставiy да горла працiyнiка.
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера: