Гъарипнинъ къайгъысы

Гъарипнинъ къайгъысы
Севиль Карашай

Действие происходит в одном из видных районов Стамбула. Группа туристов в ходе экскурсии сталкивается с немыслимым для тамошней "сказки" зрелищем – девочкой лет шести с грязным лицом, ссаженными руками да в трепанном платьице…

Повествование ведется на крымскотатарском языке.

Севиль Карашай

Гъарипнинъ къайгъысы

Инсаниетлик юректе башланыр

Ёл бою туристлер группасы пейда олды. Олар этрафта корьгенлеринден эп айретте къалмакъталар. Бу шеэрнинъ гузеллигини корьгени анълар, эшиткени инанмаз, – деп нафиле айтмадылар.

– Бу юксек биналар эсасен тиджарет меркезлеридир. Олар шеэрнинъ башкъа районларына коре фаркълыдыр. Юкъарыгъа дикъкъат этинъиз, бунынъ юксеклиги эки юзь метрден зиядедир. Ерли мимарлыкъ ичюн адеттен тыш бир шейдир. Чюнки та султанлыкъ девринден башлап, шеэрде беш къаттан юксек бина къурмагъа ясакъ эди. Амма вакъыт кеттикче, инсанлар бири-биринен зенгинликте ярышмагъа башлады. Онынъ ичюн бу киби бай районлар да пейда олмакътадыр.

Туристлер токътамайып, эр кошени фотокамераларгъа чыкъаралар. Апансыздан олардан бири биналар арасында олгъан бош ерге ишарет этти. Экскурсия ребери о тарафкъа бакъып эгрильди. Бетинден белли эди, бу киби манзараларны о ич те севмей эди. Олар «Истанбул масалыны» боза эди.

– Бу да, – ишаретледи гид, – шеэримизнинъ корюльмеге ляйыкъ олгъан айыры бир шей, – деп бу мевзудан шакъалашып чыкъмагъа истеди.

– Сиздже бу кулюнчлими? Бичареге бакъынъыз, ич те юрегинъиз ёкъмы?

Гид озюни онъайтсыз дуйды. Туристлер ёлнынъ башкъа тарафына кечип, узакътан корьген манзараны якъындан сейир эте бильдилер. Яшы алтыдан чокъ олмагъан, кичкене тилленджи къызчыкъ этрафта олгъан байлыкъны озь аджыныкълы сыфатынен керчектен де боза эди. Озь алынен онынъ башкъа, къара тарафларыны ачыкъ-айдын косьтере эди. Гъарипнинъ юзю чамур, эллери-аякълары яралангъан, базы ерде тазе къан лекелери корюне, о, санки озюнден балабан бир джанаварнен талашкъан. Йыртыкъ антерининъ тешиклеринден арыкъ бедени корюнип тура эди. Элинде чёплюк арасында тапылгъан чанта. Оны къавийдже тутмагъа тырышкъан, амма бир вакъытта юкълап къалгъаны ичюн, оны ерге тюшюрген.Юкъугъа далгъан къызнынъ бедени токътамайып титремекте эди. Не къадар худжур ве аджыныкълы манзара.

– Вай, джаным-балам, – деди туристлерден бири.

– Бу бала турклерденми? – деп сорады башкъасы гидге бакъып.

– Ёкъ, бу суриелиге бенъзей. Я да чингене… Керчек айтсам, оларны энди къарыштырып башладым, аягъынъ къайда басмаса, бу сасыкъ тилленджилер отура. Олар бу алгъа тюшкенлери ичюн озьлери къабаатлылар. Укюметимиз олар ичюн энди чокъ шей япты. Барсын чалышсынлар.