Бабалардын жанырыгы

– Ошондой кылалы.

– Бизге ниетин бербеди го.

– Муну жок кылыш керек же болбосо кол жыйып келип бизди чабат.

Беш атчан д?рб? менен чар тарапты карап, Чолок- Т?р тарапка келатышты.

К?н чайыттай ачык, тоо суулары небак тартылган учур. Тамак издеп учуп ж?рг?н каргалар, курк-курк этип жол улап бараткан кузгундар. Тээ береги тик тарашадан таш кулады. Топ кийиктер Ашуу Т?рд? карай токтобой закым салып кетип баратат. Тээ береги Кашка Сайдын жанындагы жылгадан эрбейип кетип бараткан жалгыз атчандын карааны к?р?нд?. Жолчоро д?рб?н? жанындагы Абатка берип:

– Жарыктык Желгара тулпардын ?ст?нд? дардайып кадимки Каабын кетип баратат.

Абат д?рб?н? карап жатып айтты:

– Ошонун дал ?з? экен.

– Артынан куугун т?шк?н?н билген тура.

– Кыйды неме колго т?ш??р бекен.

– Т?ш?т биз куугунду жакшы уюуштурушубуз керек.

– Кой, муну туугандарына жеткирбей жок кылалы.

– Беккулу ата буга кандай болушуп, кандай к?т?рч? эле, ар дайыма сыйлап анын алдынан ?тч? эмес, эми кылып отурганын караса?ар. Ал Беккулу атанын ?ч баласын жок кылгысы келет.

Беш?? к?р?нб?й кычыкты айланып ?т?п, Каабынды астынан тосмой болушту. Качкын эч кимден шек санабай, беш??н? жакын келди. Каабын артымда эч ким жокпу деп тарапты кылчак-кылчак карап коёт.

Абат шашма киши эле:

– Атып салалы муну эмнеге маанаке-саанаке кылабыз, биз элдешкен к?нд? да бир балакет кылып, бизге такыр ыркын кошпойт.

– Коё туралычы акыркы с?з?н угалычы.

– Эмне деер экен качкын калмак.

Ошол кезде Каабындын аты жылкылардын дабышын алды окшойт тык токтоп, шы?гыр кишенеп жиберди.

Жолчоро ?н?н бийик чыгарып:

– Эй, Каабын эми каякка качасы? эси?е кел, биз сага душман эмеспиз, эси?е кел. Биз сага душман кылгандай эмне кылдык эле? Дити?и бизге бер! Каабын башын к?т?р?п, таштын ортосунда турган куугунчуларды карап жиндене:

– Ал менин ишим, кыргыз канчыктары.

– Биз итбизби, же сенби?

– Силер итси?ер бир кишинин артынан к?п киши куугун куубайт.

– Эсм?е кел Каабын биздин нанды жеп, тузубузду татыды? эле, сага биз жаман иш кылган жокпуз го.

Каабын ?з?н токтото албай зиркилдеп ?н?н жоон чыгарып ачууланды:

– Мен силерди баары бир жок кылам калмактарга жетип, кошуун курап келем.

Ошондо Жолчоронун жаны к?й?п кетти:

– Эси?е кел Каабын Беккулу атанын тузун татыды?, биз сага жаманчылык кылбайбыз. Кара ниеттик кылса? ?з??? жаман, т?б?л?к о?бойсу?.

– Жетим калган бала чагы?ан бери Беккулу ата кор кылбай бакты, бизден эч бир жаманчылык к?рг?н жоксу?.

– Эй, кыргыздар, силерди мен жок кылам, коё тургула калмактар башынан к?чт?? алар силерди чабат.

– Азыр сени жок кылыш керек итке иттей мамиле кылабыз.

– Силер беш??с???р мага асылбагыла, андан к?р? баатыр болсо?ор, жекеме-жекеге чыккыла. Мен же?сем силер унчукпай кете бергиле.

Жолчоро буга макул болду.

Абат ?н?н катуу чыгарып айтты:

– Ой, Жолчоро аба антпей эле атып салалы, калмакка биздин алыбыз жетпейт, ал к?чт?? бизди майып кылып салат. Акыры т?б? душман, жерине барып к?ч курап келип бизди чабат.

Жолчоро айтты:

– Канча кылса да биз менен бирге ?с?п калды эле эми буга жоодой мамиле кылбайлы, баатырлар кыл чайнашып к?р?ш?т дейит, буга биз баатырдай мамиле кылалы.

Беш баатыр т?з??г? т?ш?п келишти. Каабын т?кт?й? найзасын айбалтасын алып, кана кими?ер эр сайышка т?ш?с???р дегенсип, те?ине албай к?т?п турат. Кеч?? эле тууган эле эми душман болуп чыга келбедиби. Тагдыр деген ушул экен. Колуна т?шс? бир дагы киши аячудай эмес. Териси тарып, жедеп душмандыгы к?ч?п башынан ашып т?ш?пт?р. Ат ?ст?нд?г? Каабындын элеси ?т? коркунучтуу сезилип, беш баатырдын ж?р?г? сыздап кетти. К?чт?? кул биздин башыбызга кандай балеени алып келет деп санаага батты. Бирок берки баатырлар да о?ой эмес эле.

К?н ачык асманда жору кузгун айланып турат. Ар кайсы жерден майда куштар ?н салат.

Беш??н?н заманасы куруп кандай тагдыр болоор экен деп турушту.

– Жолчоро аба эр сайышка мен чыгайын,-деп Абат.

– Жок сен жашсы?, эр сайыштын ыкмасын жакшы биле элекси?. Эр сайыш менен ойноого болбойт, жа?ылган кишинин башы ?л?мг? кетет.

– Анда мен чыгайын,-деди ?с?нкул кы?ырылып.

– Жок сен алдырып жибереси? Каабынга к?ч?? те? келе бербейт.

?н жок тымтырс. Ошондо токтолуп туруп, Жолчоро с?з баштады.

– Мен чыгам,-деди Жолчоро баатыр.

– Абат Тору кашка аты?ы мага бер.

Тору кашка жаныбар к?п эр сайышты башынан ?тк?рг?н албуут, о?тоюу келгенде эр жигитти кутултуп ойт берип кетме жери бар. Бир таканчык берсе ушул жаныбар таканчык берет. О?тоюуна салып жоонун атын капталы менен уруп ?тм?й? бар эле. Жолчоро Тору кашка жаныбарды минип, кылыч, айбалта, найзасын алып ат ?ст?нд? дардайып турду.

– Манас баатырдын арбагы колдосун!