Сагындым. Кайт инде

– Кайда со? ул?

Малайны? й?зен? яткан болыт ш??л?сен к?р? бел?н ул ?зене? болай дип сорарга тиеш булмавын а?лады. Ниндидер бер тойгы бел?н ул аны? х?зер н?рс? дип ?авап биререн д? т?шенде. ??м ул ялгышмады. Кызганычка каршы.

– Зияратта.– диде малай, ?тисене? терел?р арасында т?геллеген? ?зе гаепле сыман.

Язучы шунда гына аны? кулындагы телефонга игътибар итте. Уенчык. ?ле ген? киосктан алган инде ул моны, ?н? бит копрон капчыгын да салдырып тормаган. Тизр?к ?тисен? шалтыратырга ашыккан.

Кин?т аны? тамагына т?ер утырды.

Ул ?лл? нил?р ?йтерг?, бу малайга ничектер ярд?м ит?рг?, ?ич югы аны ?йб?тл?п юатырга тели иде. Тик бер с?з д? ?йт? алмады.

Шулай озак басып тордылар.

Бераздан малай телефонына к?з т?шерде. Озак кына карап торды. Иренн?ре калтыранып алды. Кашлары ?ыерылды. ??м ул ?йтеп бетергесез ?метсезлек, к??ел т?шенкелеге бел?н телефонын ?ирг? ыргытты да янында торган м?кт?п сумкасын аркасына асып, х?лсез ген? атлап китеп барды.

Язучы тиз ген? ?ушына кил? алмады.

?ушына килг?ч, ул теге телефонны к?т?рде.

Озак кына карап торды.

?йе, бу телефонны малай ф?кать ?тисе бел?н с?йл?шер, аны? тавышын ишетер ?чен ген? алган инде, ? болай булгач, ?тисене? тик бер с?зен д? ишеттерм?г?ч, аны? кир?ге юк…

Язучы да телефонны ?ирг? ыргытты…

Якында гына милиция машинасы ?теп китте.

Язучы гаепле кеше сыман тир?-ягына каранып алды да киоск т?р?з?сен? ашыкты:

– Бер кап т?м?ке кир?к.

Сатучы аны бертын ?йр?неп торды. Таныды бугай… Д?шм?де… ? гомум?н, монда т?м?ке д?, сатучы да, киоск та юк иде. Бу элекке киоск урыны гына иде. Л?кин ?авап ишетелг?н кебек булды:

– Н?рс? со? ул т?м?ке?

Язучы тертл?п китте. Ул реаль тормышка кайтты. Бер нинди киоск та, аны? янында елап торган малай да, к??еле?не ?зг?л?рлек хис т?, шул хисл?рне басар т?м?ке д? юк иде бу д?ньяда.

Бу д?ньяда ныклы т?ртип иде. Гад?тт?н тыш т?ртип. ??м кешел?р к?зг? к?ренм?с куллар бел?н х?р?к?тк? китерел?че шахмат фигураларын х?терл?т? иде.

Язучы тиз ген? кит?рг? ашыкты.

Хыялдагы т?м?ке бел?н сыра банкасын ул т?ш кес?сен?, и? к?ренеп тора торган ?ирг? салып куйды. ??м г??д?сен ш?мд?й туры тотып, горур кыяф?т бел?н атлады.

Ул инде ?зен эчкече итеп таныткан, шу?а да а?а д?р???ле ир-атлар да, власть ??елл?ре д? бераз шикл?неп карый, язган ?с?рл?рен д?, к?бесенч?, гаеп табып булмасмы дип кен? кулына алалар иде. Шулай дип тотыналар да, ?зл?ре д? сизм?ст?н, мавыгып укый башлыйлар, ахыргача укып бет?л?р, авторны? ?зе кебек уйларга, тормышка аны?ча карарга м??б?р булалар ??м шу?а чиксез ачулары кил? иде. ?лб?тт?, китапны? со?гы битен ябып беркад?р вакыт ?тк?нн?н со?, алар кабат ?з х?лен? кайта, л?кин беркад?р вакытка гына ?зл?рен шушы б?нд? бел?н фикерд?ш итеп тоюлары, аны? д?ньясы бел?н яш?рг? м??б?р булулары ?чен чиксез ачулары чыга, ?зл?рене? ?и?ел?ен (бер мизгелг? ген? булса да) танудан язучыны дошман итеп к?р?л?р, язучыга булган карашлары илбашына юн?л?, аны китап кортларына ирек бир?е ?чен, ?ле булса гаф? ит?лмил?р иде.

Язучы да моны бел? иде.

Тик ул д?шми, д?ньяда берн?рс? д? ?зг?рм?г?н кебек гомер ит? иде. ??рх?лд?, бу тыштан шулай тоела, ? асылда…

Якында гына милиция машинасыны? сирена тавышы ишетелде. Язучы тертл?п китте.

Подъездга ?итк?нче беркем д? килеп б?йл?нм?де.

Фатирда кы?гырау шалтырау бел?н, ?йд? давыл купты. Малайларыны? «?ти кайтты!» дип шатланып кычкырганы, д?п т? д?п килеп ишек ачарга й?герг?не ишетелде. Л?кин ?нил?ре аларны тиз тотты: «?итте!» – дип бер ген? кычкырды да барсы да тынып калды. Ишек т? ипл?п кен? ачылды.

Ишек ачылуга, малайлары бер нинди тавыш-тынсыз гына аны? куенына сарылды. ?лк?не биленн?н кочаклап алды, кечесе ботыннан. ?нил?ре муенына асылынды.

– Кайтты?мы, ?аным?! Мин сине шундый сагындым! Мин яратам сине!.. – дип пышылдады хатыны.

– ?ти!.. ?ти!.. – дип пышылдады малайлары,– ?ти, без д? сине яратабыз… Без д? сагындык…?ти… ?ти…

Язучы аларны? барсын да шул х?лд? ?й эчен? алып керде д? ишекне ябарга ашыкты. Хатыны шикле караш бел?н ирен? т?б?лде.

– Юк, барсы да яхшы…

Хатын елмайды…

Б?хетле елмаеп ул ирен кочаклады.

– Мин синеке… Мин яратам сине…

?нил?рене? пышылдавын хуплагандай, малайлары язучыны кысып-кысып кочаклап алды.

– М?кт?пк? со?ламагыз, – диде язучы корырак булырга трышып, – Кешел?р к?пт?н китте инде.

Шунда гына малайларыны? аркасындагы м?кт?п сумкасын к?реп алды да елмаеп куйды.

– Ярый, улларым… К?решк?нчег? кад?р…

Малайлар горур елмаешып чыгып китте.

Язучы аларны? артыннан карап, ?зене? ?аман ис?н булуына с?енеп калды. Ул да горур ??м б?хетле иде.

– Ми?а да эшк? кит?рг? вакыт, – диде хатыны, к?зл?рен яшереп, – Кызганыч, сине? бел?н булалмыйм инде… Кайткач, яме…

– Мин ?ле кайтып ?итм?дем… – Язучыга да у?айсыз иде бугай, – ?ле болай… ?теп барышлый гына…

Хатын а?а с?ер караш ташлап алды.

– Кызганыч…

– Бел?м…

– Син берн?рс? д? белмисе?…

– Бел?м инде…

Ирене? наз тулы карашыннан хатын аны?, чынлап та, берн?рс? д? белм?вен а?лады.