Сагындым. Кайт инде

– Язганнары?ны дискка к?чер д? ми?а бир, – диде ул ?тенечле тавыш бел?н, ??м ?зене? ярамаган н?рс? ычкындырганын сизеп ?ст?п куйды, – Болай гына… Я ?уярсы?…

Язучы а?а сораулы караш ташлады.

– ?аным минем!..—диде хатын, м?лдер?м? к?зл?рен а?а т?б?п, – Берд?нберем…

– Тагы мени?!.

– Тагы.

– Ярый.

Язучы компьютердагы язмаларны дискка к?череп алды да хатынына тапшырды.

– ?уй! – диде хатыны.

– Юк!

– ?уй!!!

– Ник?!

– Шулай кир?к!

Язучы шулай кир?ген бел? иде, ?лб?тт?. Тик а?а ?з эше бик т? кызганыч иде. Ул тир?н сагыш бел?н язмаларына к?з салды да ?ую т?йм?сен? басты. Нич? к?нн?р буена интегеп эшл?г?не секунд эченд? юкка чыкты. А?а авыр иде.

– Гафу ит, ?аным, —диде хатын, барсы ?чен д? ?зе гаепле сыман, – Гафу ит…

– Ярый.

– Сау бул.

– Ис?н кайт.

Хатын эшк? китте.

Язучы компьютерга утырды.

А?а авыр иде.

?ле ген? кичерг?не ?анына х?ср?т ?ст?с? д?, ?метл?ре?не ?зеп бар д?ньясына кул селт?рлек бер к?ренеш булса да, ул бу хакта уйламады.

Ул теге малай турында уйлады.

«Сагындым… Кайт инде… – дип пышылдады ул, ?зе д? бер малай кеше сыман, – Сагындым бит, ?ти… Кайт инде…»

Аны? да ?тисе кайта алмый иде.

?тисен ул бик сагына иде.

Аны кайтарырга тели иде.

??м…

… аны? кайта алмавына с?ен? д? иде.

Ишек тукылдаттылар.

Ул бер м?лг? катып калды.

Тагын, бу юлы инде к?члер?к итеп шакыдылар.

Ул торып басты.

Ишекк? юн?лде.

Тынып торды.

«Ачыгыз! Фикер милициясе!»—диг?н тавыш ишетелде тыштан. Ул компьютерына карап алды. Ярамаган н?рс? юк иде. Инде юк иде. Кире килеп аяк астында яткан сыра банкасын ачты, комсызланып бер уртлады, т?шл?рен? сибеп алды. Ишекк? юн?лде.

– Ачыгыз! Юкса, ватып кер?без!

– Х?зер.

– Тиз булыгыз!

– Киен?м бит.

Ул ишекне ачты. К?чле ташкын булып ?й эчен? милиционерлар тулды. Язучыны шундук стенага тер?п кулларын к?т?ртеп куйдылар. Биш??л?р иде. Икесе язучы янында калды, б?т?нн?ре, пистолетларын ?зерг? куеп, б?лм?не айкап чыкты. Бер ни д? тапмагач, с?генеп алдылар.

Язучыны компьютер алдына утыртып куйдылар.

– Н?рс?л?р язасы??

– Н?рс?л?р язасыз, – дип т?з?тте аларны язучы, ачусыз-нисез ген?, – Без бит берг? ?ск?н малайлар т?гел…

Мондый юньсезлекне аннан к?тм?г?нн?р иде. Берсе язучыны? авызына сукты, тик яшь чагында сугыш т?рл?рен яхшы ?йр?нг?н, кайнар нокталарда да булгалаган язучы яшь милиционерны? бу кызулыгына ?зер иде, ул аны? кулын ?и?ел ген? читк? борып ?иб?рде д? коры гына д?вам итте:

– Сезне н?рс?л?р кызыксындыра со??

– Барсы да.

– Р?хим итегез!

Язучы милицияга к?рс?тер ?чен махсус язылган ?с?рл?рен ачты. Аны юньл?п укучы булмады. ?ст?н-?ст?н ген? к?з й?гертеп чыктылар да язучыны? ?илк?сенн?н алып читк? эт?рдел?р.

– Син р?сми язмалары?ны к?рс?тм?. Аларын без бел?без.

– Син безг? ?д?би ?с?рл?ре?не к?рс?т.