Сагындым. Кайт инде

Сагындым. Кайт инде
Марат К?биров

Гад?ти ген? яш?п яткан ?ирд?н вакыт кин?т сикереш ясый, кешелек с?ер ??м коточкыч чорга аяк баса. Б?тен ??мгыять бернич? й?з кешед?н ген? торган элитаны хезм?тл?ндер? ?чен асрала. ??р адымда хыян?т каршы ала, ??р почмакта м?кер сагалый. Ад?м баласыны? котылыр юлы юк, ул ??лак?тк? дучар. Л?кин…Марат К?биров – и? к?п укыла торган татар язучысы, ?д?биятны? т?рле тармагында, шул ис?пт?н, фантастика, фэнтези, мистика, триллер, хоррор, драма, поэзия, юмор ?лк?сенд? д? эшли. К?псанлы китаплар авторы.

1 б?лек

* * *

Ул язды да язды.

«Ачтан ?л?се? бит инде, ?аным…»

«Азрак булса да йоклап алыр иде?…»

«?зе?не бетер?се? ич…»

Хатыныны? шундый борчылуларын ул ?лл? ишетте, ?лл? юк. Авыз эченн?н ген? н?рс?дер мыгырдап ?авап бирде д?, ?з эшен? кабат чумды. Аны? ?чен к?н бел?н т?н, т?ш бел?н ?н, чынбарлык бел?н хыял берг? буталды, ул ?з б?лм?сенн?н т?м?ке тартырга да чыкмады бугай, (?лл? чыктымы?) – х?терл?ми инде. Х?ер, моны? бер нинди ???мияте д? юк иде аны? ?чен. Эшл?г?нд? ул ф?кать эш бел?н ген? м?шгуль була, фани д?нья м?ш?катьл?рен б?тенл?й диярлек оныта иде. Хатыны аяк очларына басып кына кофе китереп тора, малайлары аны? б?лм?сенн?н ераграк булырга, м?кт?пт? д?, ?йд? д? ?з кыланышлары бел?н аны борчымаска тырыша кебек. А?лыйлардыр.

Ул язды да язды.

?зе турында кал?мд?шл?ре арасында «тиз яза» диг?н с?зл?р й?рг?нен ул яхшы бел?, моны? бел?н аз гына горурлана, д?реср?ге, ?зене? тоташ айлар буена йокысыз-нисез эшли алуына ??м шундый м?мкинлек бирг?н гаил?се булуына с?ен? иде. Илд? б?тен кеше д? ?з ?лк?сенд? шулай хезм?т итс?, д?ньяны? бер м?ш?кате д? калмас сыман тоела иде кайчагында.

Элек шулай иде. ? х?зер…

Язган ?с?ре ахрына ?итеп кил? иде инде.

Кин?т ул туктап калды.

Компьютерын с?ндерде.

Т?м?ке тартырга чыкты.

Керешл?й суыткычка кагылып бер банка сыра эл?ктерде.

??м б?лм?сен? узып, компьютерны? с?нг?нлеген к?рг?ч, га??пк? калды. Хатынына энд?шм?кче иде, аны ?зе с?ндерг?нен х?терл?де д? га??пл?н?е тагы да арта т?ште. Аннан со? ?ст?лд?ге сыра банкасына карады…

Кыз-зы-ык…

Ул эшл?г?нд? д?ньяда х?мер барлыгын исен? д? т?шерми, бары тик ?с?рене? со?гы ноктасын куйгач кына, суыткычта ?зен к?теп зарыга башлаган сырага игътибар ит? иде. Элек шулай иде. ? б?ген…

Сырага ?релер ?чен х?тсез ген? эшлисе бар иде ?ле…

Ул банканы ид?нг?, аяк астына алып куйды да компьютерын кабызды. Н?рс?л?р язарга кир?ген бел? иде. Тиз ген? эшк? тотынмакчы булды. ?мма, ни га??п, кулына эш бармады. Бер ??мл? язды да, аны ?уеп ташлады, тагын язды, тагы ?уйды. Шул р?вешле озак утырды. Кир?кле с?зне кир?кле т?ртипк? куя алмады. Фикерл?р буталды. Светофорны? кызыл утын санламаган ?рсез шоферлар сыман, ?лл? нинди уйлар башка керде. Аптырагач, ул ид?нд?ге сыра банкасына карады.

Эшл?г?нд? к?нне-т?нне белм?г?н кебек, ул эчс? исереп егылганчы эч?рг? ярата иде. ??м, гад?тт?, ниндидер ?с?рен т?мамлагач кына эч?, моны ?зенч? малай т?пие юу сыманрак бер йола итеп к?р?, аны вакытыннан алда башлап та, эч?ен б?тенл?й ташлап та бозарга тел?ми иде. Шу?а к?р?, карашларын сырадан кубарып алды да ашыгып киен? башлады…

Ишегалдына чыгу бел?н ш?ф?къ нурында кызарыбрак к?ренг?н сары каенга к?з салды да аптырап калды. Бу каенны ул н?къ шул р?вешт?, ш?факъ нурында кызарган итеп, к?рерг? тели, шул килеш ярата иде. ?ле га??пк? калды – каен яфраклары коелган, ботакларында з??г?рсу б?сл?р ялтырый. ?и?елч? киеме аша салкын б?реп керг?ч кен? ?ушына килеп тир?-якка к?з салды. Б?тен ?ирд? ап-ак кар иде. Кыш ?итк?н, л?баса! ? ул моны сизми д?, к?рми д? калган. К??елен югалту ачысына тартым бер хис телеп ?тте. Ул ?с?рл?ре бел?н, хыял д?ньясында булып, ?з тормышы бел?н тулы канлы итеп яши алмыйдыр, болай да кыска гомере ничектер читт?н узып барадыр сыман тоелды. Кайчан гына алтын к?з иде бит, ?ле мен? кыш та килеп ?итк?н. Кыш сулышы салкын ??м саф дулкын булып ?пк?л?рен? керде. Ул ют?лл?п алды. Озак ют?лл?де. Аннан со? ничектер ?и?ел булып калды, эченд?ге б?тен юшкыннар чыгып бетк?ндер сыман тоелды. Шулай да югалту хисе басылмады.

…Югалту хисе тир?н иде…

Ул юка кием аша керг?н салкынга да игътибар итмич? урам буйлап атлады. Кичтер дип уйлаган иде. Та? алды гына ик?н ?ле. Аны? мондый х?лл?рд? калганы бар иде. Ул шуны х?терл?де. Кешел?р ку?тле бер ташкын булып эшк? ашыга. Кин?т аны? да шушы ташкынга ияреп кит?се, гади кеше тормышы бел?н яшисе килеп китте. ?зене? ирт?нге автобуста кысылып баруларын, ашыга-ашыга станок артына, яки шунда бер?р редакция б?лм?сен? кереп басуларын к?заллап куйды. ??м елмайды. Д?ньяда язмы, к?зме ик?нен д? белмич? урамга чыккан башы? бел?н анда н?рс? майтара алыр иде? ик?н?!. ??ркемне? ?з урыны инде, ?з язмышы.

Бераздан тукталыштагы халык саегып, урам бушабрак калды. Бары тик яш?смерл?р ??м балаларын ?ит?кл?г?н ?ти-?нил?р ген? иде. М?кт?пк? ашыгалардыр инде. М?кт?пк?…

Я?а ?с?рен т?мамлап урамга чыккан саен ул ?зен ниндидер ят ш???рг?, таныш та, шул ук вакытта чит т? булган б?тенл?й башка д?ньяга эл?кк?н шикелле тоя иде. ?з эшен, ?з гаил?сен яраткан шикелле ?к ул бу ш???рне д? ярата, ?з д?ньясыннан бу д?ньяны сагынып кайта, аны? ??рбер н?рс?сен кадерле к?реп карашлары бел?н назлап-с?еп ?т? иде. Б?ген д? шулай булды. Л?кин б?ген аны? к??еленд? сагынудан бигр?к аптырау, га??пл?н? тойгысы к?члер?к иде.

Ул барсын да яхшы а?лый иде.

Ул барсын да к?реп тора иде.

Тик ул к?рг?нне ??ркем к?рми иде.

Хисл?р с?нг?н, Х?тер ?лг?н иде.

Тик ул уз х?теренд? яши иде.

Ул х?терли, оныта алмый иде…

…Ул т?м?ке кабызырга тел?п кес?л?рен капшады. Буш иде. ?енд? онытып калдыргандыр. Урамнан кер?се килми иде. Киосктан гына алыр.

Киоск янына килеп басу бел?н, тезелешеп торган сыра банкаларына к?зе т?ште. Б?генге к?н б?тенл?й башкача иде. Бер?р банка алырга туры килер, ахрысы…

Кин?т колагына ниндидер аваз ишетелде.

Ул бер м?лг? б?тен д?ньясын онытып катып калды.

«Б?ген д? кайтмады?… – диде бала-чага тавышы,еларга ?итешеп, – ? мин т?не буе йокламадым… Сине к?ттем… Сагындым бит, ?ти… Кайт инде…»

Бу тавыш аны? ?зенекедер, балачак елларыннан килг?н ?з тавышы, ?зе ген? белг?н ??м кичерг?н мо?-сагышларыдыр сыман тоелды. «Т?не буе йокламадым… Сине к?ттем…– дип кабатлады ул к??еленн?н, – Сагындым. Кайт инде…»

Аны? ?ст?ленд? яткан ?с?ре д? шулай атала иде. «Сагындым. Кайт инде.» Бу с?зне ул ничектер кычкырып ?йтк?нд?й тоелды да, тавышымны бер?рсе ишетм?де мик?н дип, тир?-ягына каранды ??м якында гына бер малайны? телефоннан с?йл?шк?нен к?реп катып калды.

«Ник д?шмисе? инде? Бер ген? с?з… Сагындым бит ?ти. Кайт инде… – дип ялынды малай, телефон трубкасына,– Синн?н башка р?х?т т?гел ми?а. ?ти…» ??м тыелып кына елап ?иб?рде.

«Тормыш м?ш?катьл?ре дип чапкан булабыз. Ашыгабыз, ашкынабыз. ??м ?зебезне? балаларыбыз булуын да онытып ташлыйбыз…—дип уйлады ул, бу ????тт?н ?зене? д? гаебе барлыгын сизеп,– ? бер караса?, газиз бала?нан да кадерлер?к бер н?рс? д? юк бит…» ??м ?йд? булган килеш т? уллары бел?н аралашмавы, аларны аяк очына басып кына й?рерг? м??б?р ит?е ?чен оялып куйды. ?н? бит ничек ?зг?л?н? алар! «Ник д?шмисе? инде?!. Бер ген? с?з…»

Ул малай янына килде. ?з улыдай к?реп башыннан сыйпады. Малай йодрык сырты бел?н к?з яшл?рен с?ртеп алды да, а?а карады. Танырга тел?п, ниндидер яшерен ?мет бел?н карады ул.

??м язучы аны а?лады.

??м ?зене? бу малайны? ?тисе т?геллеген? ?кенеп куйды.

– ?тие? кайтыр ул, – диде язучы, малайны? аркасыннан с?еп, – ?ле эшл?ре ген? бетеп ?итм?г?ндер…

Малай аны танымады.

Шулай да бу абзыйны? ?зен? игътибар ит?е а?а ошый иде бугай. Ошый иде.

– Эшл?ре юк аны?, – диде ул бераз тын торганнан со?,– Эше д? юк, кайта да алмый…