Гүлмінездің гүлдері

Денесi сергiп ?алыпты. Салма?сыз шардай, орнынан же?iл т?рды. Киiз ?йдi? ?ос жармалы есiгiн ай?ара ашып, сырт?а елегiзген к?ймен шы?ты.

К?ткенiндей-а? алдынан керемет к?рiнiс а? жарылып ?оя бердi. Т??iрегi бел-белес жасыл ?лем. Оларды к?кпе?бек, кiршiксiз аспан к?мбезi бауырына алыпты. Сонау, к?лбей с?ла?ан жотаны ?иялап ?ой-лар ?рiп барады. Енелерiнi? со?ында?ы жас т?лдер – бейнi а? мар-жандай к?з ?уантады. Ал сай табанында?ы ??ла биенi? м?сiндi ??лынын, ?озы – маржандармен салыстыр?анда, а? ж?мырт?а дерсi?.

?ркештенген к?кжиектен жалт етiп к?рiнген алау-от Г?лмiнездi айры?ша баурап алды. К?н бейне бiр сахна?а к?терiлген таби?ат ор-кестрiнi? дерижерiне ??сайды. Айнала-т??iрек кенеттен ??лпырып, к??iлдi, салтанатты ыр?а??а толып кеткендей. Оны? алтын с?уле-тая?шасынан тара?ан н?р – ?ызды? жан ?алтарысын себездеп ?ана ?ыты?тап ?ттi. Бойында?ы болмашы ?ана дiрiл б?кiл денесiне тарады. К?лiмсiреген к?йi сезiмге б?ленiп, отты дирижер – к?нге ?арап к?зi ?ялды. Жанары м?лтiлдеген шатты??а кенелдi.

– Шыра?ым-ау! Ерте т?р?ансы? ба? – деген дауыс оны? ойын ке-неттен б?лiп жiбердi. Г?лмiнез жалт б?рылса, жанында ?жесi т?р. Оны? ?жiмдi, мома?ан ж?зi ?те с?йкiмдi к?рiндi. Б?рын?ы б?йы?ы, ?ара-пайымдылы?ынан т?йiр да? ?алма?андай.

– ?же, – дедi ол, ?жесiнi? тарамыстай ?олын ала?анымен айма-лай сипап. – Жайлау та?ы ?андай ?сем. Неткен ?ажайып к?й ыр?а?-тарына толы…

Оны? танауына жа?а сау?ан с?ттi? иiсi келдi. ?жесiнi? бал там?ан сауса?тарына сi?ген с?т ?ой б?л. Ол осы ?ам?ор сауса?тарды сы?ым-дай ?стап, ж?зiне жа?ындатты.

– И?, жаным, – дедi ?жесi. – Жайлау та?ын к?рген де арманда, к?рмеген де арманда. Бар берекенi? басы осы сыл?ым та?мен ерiп келедi. Ерте т?рып ?деттенген адам?а ырысын ?йiп бередi. Сен де сондай сергек жандарды? бiрiнен бол, ?ара?ым, – деп шешiлдi.

– Айт?аны?ыз келсiн! – дедi Г?лмiнез ересек адамдарша. Артынша:

– Ой, ?же, – дедi ойына бiр н?рсе т?скендей ырши секiрiп. – Менi? ?а?аз-?аламдарым ?айда? – деп ж?гiрген к?йi ?йге с??гiп кеттi. ?йге ?алай кiрсе, солай жылдам шы?ты. ?олты?ына ?а?азын, уысына ?аламдарын ?ыс?ан к?йi, ?й артында?ы биiк д??ге т?ра ж?гiрдi. М?лдiреген шы? тамшыларын да елемей, к?к шал?ын?а апыл-??пыл тiзе б?ктi. Содан, алаула?ан к?нге бетiн б?рып, тапжылмастан к?п отырды.

?ария ?ойларын ?ргiзiп жiберiп, с?ресiсiн iшуге ?айтып келген. Немересiнi? бос т?сегiн к?рiп:

– Г?лмiнез ?айда? – деп с?рап едi, кемпiрi иегiмен д?? жа?ты н?с-?ады. ?ария ?й сыртын к?легейлеген биiк жонды тасадан шы?ып барып ?арады. Немересiнi? ?а?аз?а ш??шиып отыр?анын к?рiп, к??iлi орнына т?стi.

Б?л кезде кемпiрi ?й алдында?ы оша??а от жа?ып, т?тiн т?теттi. С?т пiсiрiп, шай ?амдау?а кiрiстi.

?й ортасында?ы жайда? ?стелге дастар?ан жайып, шалы екеуi ендi жай?аса бергенде, Г?лмiнез де кiрiп келдi. Ж?зi бал-б?л жанып, ?ария-лара?а жайна?дай ?арады.

– Ата, ?же! – дедi, ?уна? та ынты? ?нмен. – С?йiктi немерелерi?iз алдары?ыз?а сый-сияпатымен келiп т?р. Ал, к?не, ??ла? ?ойы?ыздар! Т?белерi?iзден жыр-шашу шашамын!

Ол ?а?азда?ы маржандай тiзiлген жазуды ?уездi с?би ?нiмен мы? ??былта о?и ж?нелдi:

– Шуа?ы?мен

?лемдi

Аймалайсы?, Алтын К?н,

Аралайсы? бар елдi,

?алiн бiлiп хал?ы?ны?.

Ел-ж?рт сенi к?рмесе,

Са?ынысып ?алады.

Айтшы, Алтын К?н,

ендеше,

?ай жер са?ан ба?алы?

– Орман, то?ай, к?ллi

жер —

Б?рi бiрдей мен ?шiн.

Болсын деймiн м??сыз ел,

К?ркейтемiн ?рiсiн.

?ажеттiгi? сезiлсе,

Аралаудан шаршар кiм?

Ал, бала?ай, ?зi? ше,

Айтшы не деп ?н салды??

– Неткен ?ажап, тау елi,

Айма?ы?! – деп ?н салдым.

Б?рiнен де ?демi

Жайлауы?! – деп ?н салдым.

Ата-?жемсiз ?демi

Болар ме е?? – деп ?н салдым.

Ата-?жемсiз

Б?л жерге

Жолар ма ем? – деп ?н салдым.

– Жа?сы бала – жар?ыным,

Сендер ?шiн н?рланам.

Бар екен, – деп – а?ылы?,

Ырза болды К?н ма?ан.

?ос ?ария ?ор?асындай бал?ып, ыдыс ернеуiндегi с?йы?тай тынып ?алыпты. Г?лмiнез де ?з даусыны? жа??ыры?ын ты?да?андай ?мсына т?сiп, селт етпейдi.

Бiрiншi болып ?жесiне тiл бiттi:

– О, а?ынжанды ж?регi?нен айналайын, сенi?!.. – деп келдi де. – Тф?-тф?! Тiл-аузым —тас?а, – деп бiтiрдi.