По всем вопросам обращайтесь на: info@litportal.ru
(©) 2003-2024.
✖
Ляцець у неба
Настройки чтения
Размер шрифта
Высота строк
Поля
Сышоy, надышоy прыпынак.
Ты адчуваеш час знутры.
Пустая плошча або рынак,
Па-рознаму прайшлi гады.
Дзе цябе толькi не насiла,
У вынiку сябе ты не знайшоy!
Выдаткаваная любоy i сiла,
Час выхаду i змены падышоy.
І шмат знаёмых атрымаy,
З якiмi больш няма тут зносiн.
Сябе шукаy, сябе зламаy:
Апошнюю сустрэy ты восень.
Праз пару крокаy згiне iмя,
Маршрут вядзе y адзiн канец!
І не чуваць звароту, Дзiма!
Ня быy пасланы за табой ганец.
10.2017
*****
А y гэту ноч знiкаюць лiхтары,
Калi знахожуся пад iмi.
І за спiной нябачныя яны.
Зганяюць у цемру мае ценi.
Па вулiцы зiхцяць агнi.
Наперадзе шляхi малююць:
Абрысы чалавека, мабыць мiражы,
Цi праyду, разабрацца цянуць.
Кроку назад нiякага няма,
Бо можна заблудзiцца болем!
І я iду, наyзгон, да вобраза,
Якi здаецца шэрым змрокам.
Да ранiцы, паспець мне б дакрануцца!
Цi хопiць часу да аблiчча?!
Ён заклiкае болей не спыняцца.
Прайсцi, каб потым ганарыцца.
Можа мне мроiцца, мяркую…
А да адказу, трэба yсё прайсцi.
Пастаyлю мэту, гэтым рызыкую –
Цi будуць да свiтання лiхтары!?
05.2019
*****
Я адпусцiy яе – выпраyленнi.
Адчуy сябе па-новаму знутры!
Я не забуду yсе iмгненнi,
Ад пераходу стану мiтусьнi.
Вецер свабоды зноy ахопiць
І я бягу туды, куды хачу.
І абавязкi клопату не гоняць.
Я нiбы з крыламi i я лячу.
Нiякай болi, змрочных думак –
Не аб цябе абшар вакол.
Другие электронные книги автора Дмитрий Максимович Акулич
Последний отзыв
интересный учебник