Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

5 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

І yскалыхнула мой настрой надвор'е.

Са святам, з радасцю yнутры,

Я назiраю на зiмовае спатканне –

Сняжынак, што кранаюцца зямлi.

01.2019

*****

Блукаю я сярод аблокаy.

Была ты побач. Дзе ж цяпер?

Хапiла табе пару крокаy,

Ты павялiчыла мiж нас памер.

І наляцелi чорны хмары,

Маланка б'ецца, нiбы звер

І адгалоскi грому прамаyлялi:

“Тваё жыццё сярод папер!”

І не звяртаючы yвагi грому,

Хачу я бачыць твае прамянi!

Каб апынуцца каля дому

І цалавацца ля ракi.

Але ты знiкла, маё сонца…

За навальнiцай, мабыць, ты.

Злуешся на меня, а я не моyчкi,

Кажу як не хапае цяплынi.

Пасля праз час усё сцiхае

І неба чыстае, але y начы.

І дзеля шчасця сонца не спрыяе:

Я каля зорак, вольны i чужы.

01.2020

*****

Я паранейшаму пакiну след.

Не ведаю, якое будзе заyтра.

Праблемы гоняць мяне прэч,

А я трапляю, дзе шмат жарту!

Сур’ёзнасць мне б набыць у словах,

Размовы былi б бяз хлуснi.

А я жыву з людзьмi y умовах

І цяжка мне ад iх сысцi.

Калi не цалкам разабрацца:

Дзе праyда ёсць, а дзе няма.

Тады не варта расчыняцца!

Тут па-сапраyднаму iдзе гульня.

І ставяцца па-рознаму, у аблiччах,

У розны дзень, у розны час!

І выяyляецца гэта y звычках.

Я вывучаю на фальшывасць вас.

12.2018

*****

Думкi збiраюцца, як лiхтары на небе.

Вясновы час, начны палон людзей.

Дзе прачынаецца ахвота i сумленне,

Адлегласцi становяцца радзей.