Нигина ва Мирмалик

– Бале, ?они амак…

А?мадсайид пешопешу Бимастура аз дунбол бо ишораи шайхи мазор о?иста ?адам ни?ода, ба са?онаи м??ташаме расиданд, ки аз сангу хишти пухта бунёд гашта, болояш бо ка?гили зард андова шуда буд. Баъди пурра ба ?о овардани рукн?ои зиёрат ва ниёиш Бимастура фармоиши Муясараи фолбинро ба ёд оварда, девори са?онаро бо остину домони ?омаи наваш пок намуд. Сипас атроф-ро аз дуди ?азориспанди бо худ овардааш муаттар гардонда, бо дили пурумед ба мур?у кабутар?ои гирди сада каф-каф дон пошид ва назрашро ба нига?бони оромго? бахшид.

Шайхи к?то??омат фарзандталаб будани ?авонзани баланд?имматро дониста, тахтасанги сап-сафеди назди дарвозаро нишон доду бо овози паст гуфт:

– Санги ?а?дор ана ?амин. Дар китоб?о набиштаанд, ки ин хел санг ба ?афт ранг ?афт адад бошад дар ?афт и?лими олам. Ин шахпораи од? не, санги осмон? ва ра?монист пас аз санги сиё?и му?аддас дар хонаи Каъба! Санги бахткушо аст барои духтарони дилхаста ва санги ?о?атбарорест барои бонувони фарзандталаб. Р? ба ?ибла истода, бо дасти рост сангро дошта, «Дасти ман не, дасти Пирам Подшо?марди Вал?, ?а? ба ?а?дор расон» гуфта ва бо пешон? сангро суфта, сид?ан калима гардонда, талабу ният кардан даркор…

Бимастура нишондоди ра?наморо м? ба м? риоя карду ?ини са?даи ?афтум поёни нофаш мисли лахчаи ?езуми зардолу гармакак шуд басо фораму р??навоз. Умед кард, ки шояд ниёиш ?абул шудаву ?а? ба ?а?дор расида бошад. Дар чунин ла?заи ?ассос шайхи мазор шитобон омаду ?ада?а кард:

– Кори заруре баромаду Пирам Подшо?марди Вал? рафтанашон даркор. Таъхир халал меорад, суст? ба дуруст? намерасонад. Кафшро кашида, шиппас ба хона?о? даромадан даркор…

Хонаго? тозаву озода ва хушб?й буд, аммо ?айр аз як палоси сафеди туркман?, ду к?рпачаи ба шакли мусов? густурда ва сандалии урён, ки болояш давоту ?о?аз ва чанд китоби гуногун?а?м меистод, дигар бисоте ё ?и?озе надошт. Ба девори яклухт ва бетоки тарафи рост мехи ч?бине к?фта, ?ойнамоз овехта буданд. ?азрати Бадеуддини Нур?, ки дар кун?и боло р?йи п?стак нишаставу ?ар замон ба китоби сари зонуяш нигариста, тасбе? мегардонд, Бимастураро бо ишораи абр? и?озати нишастан дод. Аммо вай ма?оли ?унбидан надошт, моту маб?ут ва саропо карахт шуда буд. Зеро р? ба р?яш ?амон м?йсафеди нурон? ва сафедп?ше менишаст, ки дар хоб дида буд!! ?амон саллаи ?афтпечу ришу м?йлаби ну?рафом ва абрувони пайвасту чашмони пурме?р, ?амон якта?и васеъ ва дарози урф?…

Бимастураро ?аё пахш кард. ?арчанд к?шид, сухан?ои ?аблан тайёркардаашро ба забон оварда натавонист. Вай гуфтан мехост, ки аз хонадоршавиаш чор сол гузашта бошад ?ам, ?ан?з бефарзанд аст. ?амсол?ояш аллакай дуто? ва ?атто се к?дак доранду ?ар го?е он?оро бинад, чашмаш чашмаи пуроб мешавад. Шав?араш низ ?оли табо? дорад, ?игаркабобу синагирён ва дилбирён асту ??ла ба танг омада… Ва ?айраю ?оказо гуфта, маддаи дил кафондан мехост. Вале натавонист. Зеро ?ис кард, ки ?азрати Бузургвор ?амаи ин гап?оро, ?атто бештар аз инро хуб медонаду аёнро ?о?ати баён нест.

Бо чунин андеша му?аддимаи дарднокро нагуфта, рост ба сари ма?сад омад:

– Як хоби а?оиб дидам… Хобкушои де?а дар таъбираш о?из монд… Пеши Шумо гусел кард…

– Хуш омад?, Мастураи ворух?. Ба Ху?анд, ки омад?, лаби ?унча ба табассум кушо ва дар ша?ри хубони олам гарду ?убор аз дилу че?ра дур афкан. Зеро ба ту дуруст фа?мондаанд, ки агар зани чашминтизор кабутар ба хоб бинад, модари духтар шавад. Аммо ту татайюр накун! Яъне аз парвози мур? дар хоб фоли бад нагир. Ту ба шодию нишоти бештар ?а? дор?. Зеро кабутари сафеди дар хоб дидаат парандаи би?иштист ва аз кафтархонаи ?асти Биб? Марям (ра?иматулло?) ирсол гардида, чунин маъно дорад: аз батни ту шо?духтаре падид меояд он ?адар гулче?ра ва гуландом, ки аз машри? то ма?риб сурате ба хубию хуш? тимсоли ? нест ва гузаш- тагон мисли ? нозанин надидаанду ояндагон нахо?анд дид!

Акнун сухане бишнав дар бораи он парандаи осмон?, ки тори сари ту ва кабутари ба?алат тоб мех?рд: он мур?и ?умой аст ва бо амри ?а? Таъоло? агар сояаш бар сари касе афтад, ?умоюнбахт мешавад. Яъне, кафтараки ту ?ойгузин хо?ад шудан зери болу пари бузургворе, ки он… на манам! Замоне туву амакат дар ро? будед, «Китобу-т-таф?им»-и Беруниро назар кардам. Гардиши фалак, ?аракати ситора?о ва навишта?ои дафтари ну?умият аз он ша?одат меди?ад, ки р?зи дар дунё ба парвоз омадани кабутари ту дар машри?замин шо?и бузургманиш ба тахт мешинад ва кафтари ту дар сояи давлати ? болу пар меафшонад.

?оло сабаби дар хоби табъ? намудор шудани маро бишнав, Мастураам. Чоштго?и р?зи ?умъа дар ин хона?о? ду ракъат намоз аз ба?ри Ягона адо карда, дар муро?иба будам, ки нидое аз ?айб ба г?ш расид: «Дар де?аи дурдасти сарга?и Сай?ун мастурае, ки решаи ма?нунбед ва садаи зиёратго??о бо ашки чашм шодоб кардааст, м??то?и масли?ати туст. Фарзандгадои дарбадарро навозиш намо.»

Бо амри Парвардигори олам дар?ол ба имдод расида, дасти иноят с?ят дароз кардам, эй Мастураам, то ?ама кори ту нек? шавад.

Ву?уди ?авонзан ларзид, дар баданаш рашъа дамид ва ба обу ара? ??тид. Зеро «мастураам» гуфтани ин Пир ва он Пире, ки дар хоб дида буд, комилан ?амсадову ?амо?анг буд ва дар дилаш ягон зарра шуб?а намонд. Худро пеши пойи ?азрати Бузургвор пар- тофт ва дасту домони вайро беист б?сида, ашки шод? мисли дурдона мерехт.

?азрати Бадеуддини Нур? пас аз андаке тааммул бо н?ги ангуштони муборак сари о?изаро аз замин боло бардоштаву сила намуда, дар бедор? низ дасти шафоат ба китфаш гузошт:

– Дуо?оят, гиряву нола?оят шунида ва пазируфта шуд, Мастураам.

Назру ниёз?оят, сада?а ва бахшиш?ои бешуморат ?абул гардид, Маъсумаам.

Ва?те назди санги ?а?дор нолиш ва ниёиш мекард?, барои таъвил китоби муборак кушодам ва иборае табаррук пеши назар омад: та?милу?у – малоикату[2 - ?уръон, сураи 28, ояи 31]. Ин башорат аз он аст, ки ?исми поки тифли некро малоика?о аз нур хо?анд сиришт ва дар зиндаг? фаришта магасрони он баландахтар мешавад!

Ин каломи муборакро р?йи ко?аз овардаю дам андохта, бароят т?мор сохтам. Ё Мастура, а?бил ва ло тахаф! Пеш ой ва матарс! Туро масли?ат ин аст, ки ?амеша онро бо худ дошта бош? ва мисли гав?араки чашм ?ифз кун?. Зеро агар тумори нига?дошт гум шавад, фаришта бигурезад…

Бимастура тумори ча?оркун?аро бо тавоз?ъ аз дасти Шайх Бадеуддини Нур? гирифта, ба дида?ояш молид ва барои шунидани давоми сухан боз дузону нишаст. ?азрати Бузургвор ояте аз каломи Ма?ид ?ироат карду бо дуои нек таъвил, таъбир ва тадбирро ?усни хотима бахшид:

– Эй духтари чашминтизори бобо! Ва?ти хайрбод ?ам фаро расид. Дигар масли?ат ин аст, ки хезу лаби ?авзи мас?ид рав, ки обаш файзи оби Замзам дорад. Се каф н?шида, насибаи худ дарёфта, ва?ти хори? шудан зан?ири Дари мурод-баромадго?ро б?сида, бо касе ягон ?арфи зиёдат? маг? ва худро ба Ворух расон. Давоми нек ро?атро, пешонаатро Худо кушояд.

Ором ва омода бош, Макнунаам…

Ба шав?арат аз номи мо дуруд биг?. Зеро пурто?ат? ва та?аммулпазир?, ки писанди Худост, ме?вари маз?аби мост. Калиди бахту саодат, ?улфкушои дил?о ва ?ама мушкил?о сабр аст.

Сабур? пеша кун, гар ком хо??,

Бикун тамкин, гар ором хо??.

Бимастура бори дигар одоби пойб?с? ба ?о оварда, бардам аз ?ой хесту «Ра?мати Худо ба саратон борад, Пири Бузургворам! Умри пурбаракат бинеду ?азорсола шавед, Пирам Подшо?марди Вал?!» г?ён ?афонок? аз дар баромада, базуд? худро ба ?авзи мусаффо расонд.

Аввал дасту р?й шусту ба нияти сафо шур?ъ кард обн?широ. Чун маротибаи сеюм ба каф оби зулол бардошт, кабутари сап-сафеде аз шохи сиё?бед ба лаби ?авз нишаст, ки дар мин?ор ?ал?аи зард дошт. ?авонзан об дар каф ла?зае интизор истод, то ба парандаи беозор халал нарасонад. Вале кабутар ба вай ниго?е накарда, ?ал?аро лаби ?авз гузошту н?л ба об андохт. Бо чанд ?атраи пок ташнаг? бишкасту болу пар афшонда, сабук боло парид. Аммо ?ал?а ба мин?ор нагирифт: ё фаром?ш кард, ё барои Бимастура ?адя гузошт.

О?изаи ?айратзада оби дар каф доштаашро, ки аллакай нисф кам шуда буд, саросема н?шиду бо кун?ковии хоси занона ?ал?а аз замин бардошт. Дид, ки ангуштарест бенигин. Хост бозгашт ба ?ояш ни?ад. Вале дудила шуд. Барои сан?иш ?ал?а ба ангушт андохт. Зав?аш омад – ончунон чену чамма, ки г?ё махсус барояш сохтаанд!

«Насибаи худ дарёб» гуфтани Пири Бузургвор ёдаш омад. Аз та?ти дил «Асло р?зи камия набинед, Пири ?амабин ва ?амадонам!» г?ён бо чашми пуршарар го? ба чаллаи ангушту го? ба кафтари чаллабиёр нигариста, баъди б?сидани зан?ири Дари мурод ?ониби ароба бардам-бардам ?адам ни?од. Кабутар ла?зае дар болои ?авз бол афшонда, интизор истоду сипас аз ?афои ароба парида, ва?те аз дарвозаи Ху?анд берун шуданд, ба боми гардуна нишаст. Аз он ?о ба китфи кадбону гузашт…

* * *

Бимастура аз дарвозаи ?авлияш даромадан замон кабутарро ра?о кард. Паррандаи хастагашта муддате ?анотак зада, пешу ?афо ро? гашту фирр? парида, ба ша?токи айвон баромад. Бо?аловат нишаста, «курр-курр» садо баровард. Кадбону сармаст аз суруди кабутар каф-каф бирин?у арзан ба пешаш пошид ва бозав? хур?шид:

– Хуш умад?, кафтари бахтоварам! Акнун хунаи ман – лунаи ту. Кошунаи ман – ошюнаи ту. Майли хотир боли парвоз кушо!

Кабутари умедро кадхудои хонадон Абдулсайид ?ам хуш пазируфт. Устои гулдаст ?ама корашро як тараф монда, дар кун?и бом барои ин паррандаи би?ишт? кафтархона сохту дар са?ни ?авл? патвоз – ду шохи сафедор ба замин к?фта, навдаи аз нарангушт ?афстари бедро болоч?б намуд, то нишеманго?и кафтар шавад. ?ам дар боло ва ?ам дар поён обу дони бе?таринро фаровон фаро?ам овард.

?афтае нагузашта, кадбону ва кабутар ба ?ам унс гирифтанд. Паррандаи са?ро? тадри?ан хонаг? ва дастом?з шуд. Бетарсу ?арос ба хона медаромад, болои сандал? мебаромад, сари китфу р?йи зону менишаст. Андактар кор ба ?ое расид, ки кадбону ва кабутар як?оя – аз як таба? ?изо тановул мекарданд. Ва р?зе, ки кадбонуро нишони фарзанд падид омад ва ?ро узри занон баста шуд, ?ариб буд ба ма?фили он?о боз як парранда ?амро? шавад.

Ла?заи офтоббаро Бимастура дар шохи дарахти мирсан?ал?, ки ширинтарин зардолуи Ворух ба ?исоб мерафт, мур?аке дид зарринболу зебопайкар, хурд?усса, аммо бови?ор. Беист аз як шиппа ба дигараш ?а?ида, мисли булбул ча?-ча? мезад фораму г?шнавоз. Кадбону ба шав? омада, дасти рост са?ле боло бардошт, ба умеде, ки паррандачаи зебо р?йи кафаш биёяд. Вале мур?ак рост ба кафтархона париду ла?зае гирди кабутар парвона шуд. Аз обу донаш насиба гирифту босуръат ?ониби к??и Душоха парвоз кард.

Овози шав?ар зани ?айратзадаро ба худ овард:

– Р?зат бахайр, бонуи дилам! Чаро дар мобайни ?авл? сутун гашта??

– Дар шохи мирсан?ил? ?ин?арча дидаму…

– ?ин?арча не, бонуи дилам, шахиш вай. Номи дигараш шахпарак. Ман ?ам дидам – аз суб?дамодам пештарак омада буд. Ба патвоз нишасту хеле суруд хонд. Ин фоли нек, бонуи дилам.

– Ч? хел?

– Ин мур?аки нодир, ки фа?ат аз зираю кокут? ?изо мегирад, фа?ат пайки шод? меорад.

– Наход?

– Бовар кун, бонуи дилам. Дар «Китоб-ут-тайр» ?осиди ?умо тавсиф шудааст.

– ?осиди мур?и ?умой?!

– Оре, бонуи дилам. Доноён навиштаанд, ки ?ар касе шахишро бинад, коми дил ба даст меорад. Агар шоирона г?ем, аз дарахти орзуи дерин меваи ширин ба бор меояд.

– Хеле а?оиб!!

– Ягон а?оибот намебинам, бонуи дилам.

– А?оибот он аст, ки намедонистам бо кадом забон, ч? хел ба шумо пайки шод? расонам. ?осиди мур?и ?умо аз ман пешдаст? кард. Шод? кунед, додо мешавед…

– Асал ба да?онат, бонуи дилам! – Абдулсайид аз муждаи деринтизор ончунон ба ва?д омад, ки шарму ?аёро фаром?ш ва урфу одатро сарфи назар карда, дастони ме?натияшро чун ша?боли у?об васеъ кушода, ?амсарашро гарм ба о??ш кашиду аз рухсораю пешонааш паёпай б?сид ва шаддаи марвориди яман? ба гардани зебои вай овехта, бо овози аз шодию ?ая?он ларзон хитоб кард: – Имр?з че?раи ту хубтар аст аз ?ама р?з?ои дигар! Офарини олам туро, эй бону?они дилам, ки мани пиёда ва сархамро шо?савори сарбаланд кард?! Дили яхбаста ва санггаштаи маро бо як сухан гарму нарм сохт?!