Убырлар уянган чак

Мин мондый коточкыч к?ренеш алдында к?чсезл?неп катып калдым. Мин н?рс? эшл?рг? кир?ген д? белми, белс?м д? берни д? эшли алмас идем. Айратны? ?нисе ?лг?н иде. Ул вампирга ?йл?нг?н иде.

– ?ни! ?нием! – дип ?кседе Айрат, —?нием, ?лм? инде…

Туган апа кин?т к?зл?рен ачты. Аны? к?зл?ре ниндидер с?ерлек бел?н балкый, ?анны ?шеткеч бер ялкын булып яна иде. Иренн?рен кыбырдатып алды. Елмайды. Юк, бу елмаю т?гел, бу гарипл?рне? тартышуы, ?зене? к?чсезлеген тойган явызларны? ыржаюы иде. Ул башын калкытып куйды ??м азау тешл?ре иренн?рен ертып б?реп чыкты. Айрат моны сизм?де.

– ?нием! – дип ?кседе ул, – ?нием, б?гърем…

Туган апа Айратны? муенына ?релде. Л?кин бу а?а бик авыр иде, ул тартышты, авызыннан ысылдауга охшаш аваз б?реп чыкты. Л?кин ул бирешм?де, калтыранган куллары бел?н Айратны кочаклап алды, ниндидер сукыр бер к?ч бел?н ?зен? тартты. Кин?т аны? й?зе ш?м кебек эри башлады, Айратны? ?и?ен?, аннан печ?н ?стен? агып т?ште, ахырда бит с?якл?ре бел?н, тамуг утыдай янган к?зл?ре ген? торып калды. ??м ул ялкынга уралды да шартлап тир?-якка ч?чр?де.

– ?нием! – дип ?кседе Айрат, сасыган ит лайласыннан юешл?нг?н печ?нне учлап йолка-йолка, – ?нием!..

Мин н?рс? эшл?рг? д? белм?дем. Г??д?м ген? т?гел, ? а?ым да, хисл?рем д? катып калган шикелле иде. Юк… алай да т?гел… Мин бу хал?тне берничек т?, бернинди с?зл?р, бернинди буяулар, бернинди тавыш бел?н д? а?лата алмыйм… А?латасым да килми… Вакыты ?итк?ч, ?зегез кичерерсез…

Кин?т с?ндр? т?бенд? печ?н кыштырдады да кеше ш??л?се ш?йл?неп китте. Мин аны? базлап янган к?зл?рен к?рдем. К?рдем д? карашымны читк? алдым. К?зл?ремне чатырдатып йомдым. Шул мизгелд? а?ым уяндымы, ?лл? б?тенл?й а?сыз р?вешт?ме, Айратны? ?стен? ташландым. Аны, куркудан котырынган х?р?к?тл?р бел?н тарткалап, ишек ягына с?йр?дем. Аны? моннан кит?се килми иде.

– ?ни! – дип илерде ул, – ?ник?ем…

– Айрат! ?ушы?а кил… Айрат, дим…

– Кит, дим… Китегез моннан! Шайтаныма олагыгыз! ?ниемне кайтарыгыз ми?а! ?ниемне!!!

Без ярсып к?рм?кл?штек. Айрат ми?а кызганыч иде. Аны монда калдырсам да, ?зем бел?н ?стер?с?м д? х?лен берничек т? ?и?ел?йт? алмыйм. ?тисе моннан ике ел элек кен? ферма малларын коткарам дип янып ?лде. Х?зер мен? – ?нисе… Аны? илереп кычкыруы ?анымны телг?ли, й?р?гемне ?рнет?.

– ?иб?р мине! ?нием янында калдыр! —дип ?кси ул,– Ми?а х?зер барыбер… Минем ?чен барсы да бетте…

Тик мин аны монда калдырырга тел?мим, дустымны югалтасым килми. Л?гън?тк? юлыккан шушы авылда ?земне? д? япа ялгыз каласым килми. Мин ?з-?земне белештерми ишекк? с?йрим. Ул карыша, с?ндр? кирт?л?рен? ябеш?, былтырдан бирле ятып басылган печ?нне йолка. Мин бирешмим…

Кин?т д?нья убылды, без ????нн?мг? очтык…

К?з алдында ут шарлары биешеп алды…

Авылны? кыйпылчыклары к?ренеп калды…

??м барсы да кин?т юкка чыкты…

Бушлык.

Бушлык.

Томан.

Куе томан акырын гына таралды да ма?гай уртасына куелган йомырка сарысыдай яктылык ш?йл?нде. Томан б?ртекл?рене? г?л?п ?ерел?ен ?ле тынлык алыштырды. Чыдап булмаслык каты тынлык. ??м шул тынлыкны ертып ягымлы да якты бер мо? сузылды:

– Ил?ам…

Мин сиск?неп киттем.

– Ил?ам, син ис?н бит… Син бит ис?н, Ил?ам!

“Мин ис?н… Ис?н…”

– Ил?ам, ?лм?! Ташлап китм? мине…

“Мин… ис?н… Мин Ил?ам…”

– Ми?а син шундый якынсы?… Мин сине… Ил?ам, мин бит сине… Эх…

“Н?фис??!.”

– Мин бу, Ил?ам. Минем синн?н аерыласым килми.

“Минем д?, Н?фис?…”

– Кил яныма, Ил?ам!

Мин к?зл?ремне ачарга тел?дем. Тик керфекл?рем бер-берсен? б?йл?нг?н кебек иде.

– Кил яныма.

“Кайда со? син? Кайда син, Н?фис??”

– Мин монда… Абзарга кер…

“Мин абзарга кер?м. Х?зер кер?м”

Торып басарга уйладым, тик калкыну бел?н кул-аякларымны? ч?нчелеп авыртуын тойдым. Тик Н?фис? янына бару тел?ге алдында болар кечкен? иде. Мин тешл?ремне кысып абзар капкасы ягына т?г?р?дем.

– Минем сине югалтасым килми, – дип пышылдады назлы тавыш,– Яныма мен, Ил?ам.

Шушында гына баскыч булырга тиеш иде. Мин кулларым бел?н капшанып аны? аратасын эзл?дем. Озак эзл?дем. Таптым. А?а чатырдап ябышып ?ск? шуышырга тырыштым. Тик х?лем ?итм?де, озак кына асылынып тордым да к?чсезлегем? р?н?еп т?б?нг? шуып т?штем.

–Ил?ам, мен яныма, ?аным!

“Мин мен?лмим, Н?фис?. ?зе? т?ш. Мин… мен?лмим…”

–Мин т?ш?лмим, Ил?ам…

“Т?ш!”

–Син шундый ?ебек егет мени?!

?лл? кайдан килг?н кодр?т бел?н керфекл?ремне аердым. К?н яктысы к?зне телеп ?тте. Тик Н?фис?не? с?зл?ре салган ?рн? янында ул ч?п кен? иде. Мин авыртудан ??м гарьлект?н ажгырып баскыч аратасына ябышып торып бастым, ?лл? нинди сихри кодр?т бел?н югарыга ?рм?л?дем.

–Яны?а мен?м,—дип ярсып елмайдым мин,– Тик бел, син минеке.

–Мин синеке, Ил?ам.

–Ил?ам!