Убырлар уянган чак

– Юк… —Айратны? иренн?ре дерелд?п куйды, – Ул бит З?лиф? т?гел… З?лиф? юк инде х?зер…

Мин аны кочаклап алдым.

– Ярый…—диде Айрат минем кулымны эт?реп, – Кир?кми, Ил?ам…

– ? сине? т?ше?? кем керде со??

Мин с?зне З?лиф?д?н читк? алырга тел?г?н идем, тик Айрат бу соравымнан сиск?неп китте.

– Юк! ?йтмим! – диде ул, к?зем? туп-туры карап, – ?йтмим, Ил?ам. Сорама.

Минем б?тен т?нем? салкын й?герде. Аны? болай кылануы кычкырып ?йт?г? караганда да а?лаешлырак иде.

– Н?фис?… – дип пышылдадым мин, – Н?фис?…

Айрат мине кочаклап алды.

Картыйны? эск?миясен? кайтып утырганда да авыр т?эсирл?ребез таралмаган иде. Без ?леге х?лне? чынлап та шулай ик?нен исбатлый да, а?лата да, а?лый да алмый идек. Тик без аны бел?, ниндидер бер тойгы бел?н тоя идек. Бу тоюыбыз ?анны иги иде. Беребез д? бер с?з ?йтм?дек. Тир?-якта шомлы тынлык. К??елд? – курку да, газап. Мо?а кад?р мин убыр затларны ничектер читт?р?к итеп, башкаларга зыян салса да ми?а ??м якыннарыма тим?сл?р кебегр?к итеп к?р? идем, ?ле вампирны? сулышы ?илк?м? килеп б?релг?нд?й тоелды, б?тен т?нем эсселе-суыклы булып китте ??м мин ирексезд?н артыма борылып карарга м??б?р булдым. ??м дертл?п киттем. Койма буйлап йодрык зурлык ?рм?к?ч менеп кил? иде. Котым алынудан ничек ыргып торганымны да сизми калдым.

– Н?рс? булды? – диде Айрат урыныннан сикереп торып, – Ни бар?

– ?н?, кара… – Мин ?з тавышымны ?зем танымадым, – Йодрык кад?р…

Икебез д? коймага тек?лдек. Мин ?з куркаклыгымнан гарьл?неп куйдым. ?рм?к?ч нибары бармак очы зурлык кына иде. Айрат бер ми?а, бер ?рм?к?чк? карап алды да и?ем? кулын салды:

– ?йд?, ?йг? керик.

?й ишеге эчт?н бикле иде. Озак д?берд?ттек. Тынлык. Т?р?з? д? шакып карадык. Юк.

– Картый йоклап китк?ндер.

– Ул к?ндез йокламый,– дип кырт кисте Айрат, – Ни булды ик?н?

Мин д?шм?дем.

– Н?н?йне? ишеге эчт?н ике кел? бел?н бикл?н?, —диде Айрат, —Озынрак калай кис?ген ишек ярыгыннан тыгып к?т?рс??, ачыла торган иде.

Без ишегалдын бернич? кат ?йл?неп чыктык. Тик кир?кле калай табылмады. Кайсы кыска, кайсы артык йомшак иде.

– ??йге т?р?з?л?р бер ген? катлы бит, – дидем мин,– ?йд? шуннан гына кер?без.

– Пыяласын ватсак?..

Мин д?шм?дем. С?ндр?г? мен? торган баскычны т?р?з? янына китереп с?ядем д? рамны тотып торган кадакларны бая табылган калай кис?ге бел?н каерырга тотындым. Озак интегерг? туры килм?де. Т?р?з?не Айратка тоттырып эчк? ?ттем.

– Картый! Син кайда?!

Сезне? иск? алганыгыз бар мик?н, кеше яш?м?г?н ?йд? ниндидер с?ер ?ава, ??йге челл?д? д? ?шеттерерлек салкынлык була. Мин д? ?н? шул салкынлыкны тоеп ?и?елч? калтыранып куйдым. ?з тавышым ?зем? ят булып ишетелде. Картый олы якта юк иде. Т?р?з?д?н башын тыккан Айратны? соаулы карашына мин и?емне ?ыерып кына ?авап бирдем. Ул б?л?к?й якка ымлап эчк? узды.

?ст?л ашъяулык бел?н каплап куелган, урындыклар т?ртип бел?н тезелг?н. Газ плит?се ?стенд? майлы таба утыра, мич алдында кош-кортларга б?р??ге пешер? торган казан. Базны? капкачы ачык. Икебез д? баз авызына карап ?нсез калдык. Айрат тышка ымлады. Без верандага чыктык. Андагы карават та буш иде. Беркайда да беркем д? юк. Мин ихатага чыга торган ишекне? кел?сен ычкындырдым. Айрат т?р?з? т?бенн?н кес? фонарен алды.

?й ишегене? тоткасына ?рел?г? эчт? ниндидер тавыш ишетелде. Айрат шунда ымлады.

– К?се т?гел мик?н, – дип пышылдадым мин, ишекк? колагымны куеп, —Келтер-келтер-келт… Тек-тек… Юк… Охшамаган…

“Келтер-келтер-келт-келт…”

Тавыш бу юлы икел?т? к?чле булып ишетелде. Веранда т?р?з?л?рене? пыялалары земберл?п, селкенеп-селкенеп куйды. Без бер-беребезг? сораулы караш ташларга да ?лгерм?дек, кин?т веранда ишеге шапылдап ачылып китте. Без баскан урыннарыбызда каккан казык кебек катып калдык.

Сулыш алырга да куркып озак к?ттек.

“Келтер-келтер-келт…” – ишек артында.

“Дер-дер-деррр” – т?р?з? пыялалары.

“Шак-шык…” – веранда ишеге.

“Тек-тек-тек-тек…” – безне? тешл?р бугай.

Тагы к?ттек.

Бер н?рс? д? булмады.

Котыбызны алып, ?аныбызны айкаган тавышларга бераз к?некк?нд?й иттек. ?ле булса б?ла-казага юлыкмавыбыз тынычландырыбрак ?иб?рде. ??м без уйларлык х?лг? килдек.

– ?ил бугай…– диде Айрат.

Мин ?й ишеген? ымладым. Айрат и?н?рен сикертте. Мондый билгесезлек ишек артында к?т?рг? м?мкин булган куркынчтан да яманрак иде. ??м мин, курку катыш т?в?кк?ллек бел?н ишек тоткасына ?релдем, ??м аны кин?т кен? ачып ?иб?рдем. ? анда…

Анда берн?рс? д? юк иде.

“Келтер-келтер-келт…”

?й артында ?ск?н чия агачыны? бер ботагы ?илг? селкенеп т?р?з? пыяласына тиеп-тиеп ала ик?н.

Без бер-беребезг? м?гън?ле караш ташладык.

– Картый б?р??гег? т?шк?н, – дидем мин, баз авызына якынрак килеп, – Яктырт ?ле, монда берн?рс? д? к?ренми.

Айрат фонарен кабызуга, аркасы бел?н баз стенасына тер?леп, ч?г?л?п утырган кеше г??д?се к?ренде.

– Картый!

?авап бир?че булмады.

– Баскычтан егылып т?шм?де мик?н? – диде Айрат, —Н?н?йне? аяклары сызлаштыра бит ул…

– Фонаре?ны бир… – Мин базга сикердем, – Картый!