Өрәк җаны

Кин?т ишект? кы?гырау шалтырады.

С?кин? сикереп куйды.

Сикерг?л?г?н к?йг? ч?б?к?й ит?рг? тотынды.

Тагы кы?гырау.

С?кин? ки? елмайды. Тик ишекк? й?герерг? ашыкмады. К?тсен ?ле бераз. Озагырак тел?г?н н?рс? кадерлер?к була ул.

Тагы кы?гырау.

С?кин? шатлыклы б?терелеп алды. Прихожийдагы якты утны с?ндереп, интим кызгылт нурлы лампаны гына калдырды. Ансын да с?ярк?се б?л?к итк?н иде.

??м шатлыклы елмаеп ишекне ачты.

??м кер?чене? куенына ташланды.

??м коты алынып ачы тавыш бел?н кычкырып ?иб?рде. Аны? с?ярк?се урынына нафталин исе се?г?н ак б?рк?нчек япкан ад?м тора иде.

– Ааааааа, уууууууууу!

Ак б?рк?нчекне? й?зе д? юк иде ахры, ??рх?лд?, анда кара?гы бушлык кына к?рен? иде.

Шул бушлык эченн?н тавыш ишетелде:

– Курыкма, кадерлем… Бу мин – Х?с?н…

Тавышы таныш иде. Хатын бераз тынычланып калды. Л?кин тагы бер кычкырды.

– Ааааааааааааууууууууууууу…– Бу юлы ирне каушату ?чен.

– Курыкма, берген?м… – Х?с?н ак ??йм?сен шудырып т?шерде д? трусикчан гына калды,– Курыкма… Болар си?а!

Х?с?н а?а ч?ч?кл?р сузды. Хатын бертын аптырап карап торды да ирен чите бел?н ген? елмаеп ч?ч?кл?рне ?ст?лд?ге вазага утыртты. Розалар нурланып балкымады. Алар таушалып бетк?нлект?н, карт с?йр?лчекк? охшап тора иде.

Ир С?кин?не куенына алды. Хатын бераз гына назланды да аны читк? эт?рде. Х?с?нне? т?ненн?н д? нафталин исе кил? иде.

– Бар, юынып чык,—диде хатын назлы елмаеп, – ?лл? нинди ис се?г?н.

??м ирне? кыяф?тен? карап кычкырып к?леп ?иб?рде. Х?с?н у?айсыз х?лд?н тизр?к котылырга тел?п, ваннага юн?лде.

– Н?рс? булды?

– Чыккач с?йл?рмен…

Л?кин С?кин? аны? юлына аркылы т?ште:

– Х?зер ?к с?йлисе?. Н?рс? булды?

Х?с?н ни ?йтерг? д? белм?де. Ул сабагын оныткан ш?керт кебек бер ноктага тек?леп тынып калды. С?кин? тагын к?лерг? тотынды.

– Киемн?ре? кайда?

Х?с?н ык-мык итте. Кызарынды. ?р?к бел?н булган х?лне исен? т?шер?д?н ген? д? аны? т?нен? бала йоннары калкып чыкты. Иренн?ре к?кшелл?неп калды.

– Бер тел?нчег? бирдем… – диде аннан со?, – ?йе, бер тел?нчег? бирдем.

– Телефоны?ны дамы?

Х?с?н ?зе д? сизм?ст?н бар к?чен? баш какты.

– Акча?ны дамы?

Х?с?н тагы баш какты. Аннан со? кыенсынып кына ?ст?п куйды:

– ?йе… Барсын да… Кес?д? китк?н…

Хатын кин?т х?кемдарга ?верелде:

– Бирм? бер??г? д?! – диде ул, баласын ?рл?г?н ана тоны бел?н,– Чит кешег? мал таратып й?рм?.

Х?с?н аны? ??р с?зен баш кагып ты?лады. Х?зер ул аларны кабатлап к?рс?тер кебек иде:«Бер??г? д? бирм?м. Чит кешег? мал таратып й?рм?м..» Аны? б?тен кыяф?те шуны в?гъд? ит? иде. ?мма Х?с?н б?тенл?й боек тавыш бел?н каршы т?ште:

– Кызгандым мин аны… Ул бик жалкы булды.. Ул ?р?… ул тел?нчене ?йт?м… Кызгандым…

– Алар ми?а да кызганыч,– диде хатын, тал?пч?н тавыш бел?н, – Тик мин берсен? д? бирмим бит. Син д? бирм?.

Х?с?н баш какты.

– ?й эчен, мен?, ?зе? д? к?реп торасы? бит… Бер юньле н?рс? юк. Тел?нчел?рне кызганып й?рг?нче, ми?а ярд?м ит?р иде?.

Х?с?нг? ?ан кереп китте:

– Ярд?м ит?ч?кмен, ?лб?тт?,– диде ул л?зз?тле бер ашкыну бел?н, – Телисе? ик?н, ирт?г?д?н ?к евроремонт ясатам…

Хатын ки? елмайды.

Х?с?нг? сокланып карап торды.

– ? бер уйласа?, оригинально! – дип елмайды ул, – С?йг?не янына кем трусик бел?н килг?н мо?а кад?р?! Юк…

Х?с?н д? елмайды.

Ул хатынны кочакларга омтылды да н?рс?недер исен? т?шереп, ваннага юн?лде.

– ?л д? син бар ?ле, берд?нберем! – диде ул ихлас елмаеп, – Яратам мин сине.

Кин?т телефон шалтырады. С?кин? й?гереп барып трубканы к?т?рде. Х?с?н ванна ишеге янында сагаеп басып калды.