Өрәк җаны

Кем шулай шаяртты ик?н со??

Болай кыланырлык якын танышлары да, усал ният бел?н ?ан кыярлык явыз дошманы да юк иде бит. Закир?анны? дус-ишл?ре дис??… Юк ла, булмас… Бала-чага т?гелл?р бит инде…

Кем со?? Кем со??..

? тавышы бик т? охшаш иде. С?йл?ш? р?веше д?. ?лл? ?зе мик?н?

Каберд?нме?!.

С?кин?не? к??елен? чиксез шом й?герде. М?ет ?ч к?н ?ир астында ятканнан со? телефоннан шалтырата аламы?

Юк, ?лб?тт?!..

Алайса кем со?? Закир?ан тавышы бел?н кем шалтырата со?? Кем? Кем? Кем?..

Аяг?сте т?ш к?рми л? инде ул. Уяу килеш саташып та й?рми. Ул саташса да Х?с?н саташмыйдыр. Дим?к, а?а чынлап шалтыраттылар.

Кан?гать булып китм?с?, ?рвахлар ?р?к булып кайта ик?н, дип с?йл?н?л?ре чын мик?н со? ?лл?? Закир?анны ашыктырыбрак к?мдел?р шул. Якын туганнары кайтып ?итк?нен д? к?тм?дел?р. ?лл? шу?а р?н?еде мик?н? Шу?а ?р?к булып кайтты мик?н? ?лл? ул С?кин?не? Х?с?н бел?н мавыгуын к?реп-белеп торамы? Шу?а ?аны тынлык табалмыймы? Шу?а ?р?к булып кайтканмы?

Шулайдыр ул…

Шуны? ?р?гедер…

Телефон шалтырады. Аны? тавышы шул тиклем ямьсез булып тоелды, С?кин? х?тта тертл?п китте, б?тен т?нен салкын телеп ?тте.

Тагын шалтырау…

Тагын…

Телефонны алу куркыныч иде, х?зер япа-ялгыз калгач, ул теге Тавыш бел?н с?йл?ш? алмас, й?р?ге ярылып кит?р сыман тоелды. ?мма телефон тынмады. Аны? шалтыравы ?зе ?к ?анны талый иде. С?кин? трубканы к?т?рде.

– С?кин?, ишекне ачарга ?зерл?н. Мин подъездга якынлашып кил?м.

Хатын катып калды. Кулыннан трубкасы т?шеп китте. Ул телефон т?йм?сен? туры килде д? Тавыш д??ш?тле бер дулкын булып б?тен фатирга таралды:

– Ник д?шмисе?? ?лл? ышанмыйсы??

С?кин?не? иренн?ре к?г?реп калтыранырга тотынды.

– Тавышымнан танымыйсы? мени?! Ник д?шмисе??!

Хатын н?рс?дер ?йтерг? тел?де. Тик иренн?ре ген? тартышты.

– ? ?ирл?вегез хакмы? – дип ???тл?нде Тавыш, – Ашыккансыз! Ашыкмаска иде. Ха-ха-ха…

С?кин? х?лсезл?неп ид?нг? ч?г?л?де.

– Мен? кызык булачак х?зер. Ник д?шмисе??– Тавыш бераз тынып торды, – Ярый, мин кайтып ?ит?м. К?т, яме!

Тавыш телефоннан т?гел, ? к?кл?р к?кр?генн?н ишетелг?н сыман иде. Закир?анны? ?аны адашып й?рг?н к?кл?р катыннан кил? иде тавыш. Шу?а да ул шомлы, б?тен барлыгы?ны актарып ташлый, б?тен к?з?н?кл?ре?не курку бел?н тибр?нерг? м??б?р ит?. Бу д?ньяда куркудан башка, й?р?ге?не ярсып ч?б?л?нерг? м??б?р итк?н, коты?ны алып б?тен эчт?леге?не м?сх?р?л?г?н куркудан башка, бер хис т? калмагандыр т?сле иде.

Кин?т форточка ачылып китте. Ниндидер улау ишетелде. Хатын ?з-?зен белештермич? кычкырып ?иб?рде д? зур ачылган к?зл?рен т?р?з?д?н аера алмыйча ишек т?бенд?ге почмакка шуышты. Форточкага тек?леп озак торды. Аннан з??г?р томанга уралып ниндидер коточкыч н?рс? керер сыман иде. Керер д? ид?н уртасына ?итеп Закир?анны? ?р?ген? ?верелер. «Син ник мине м?сх?р?лисе?, тере чагымда ?стемн?н к?л?л?ре? ген? ?итм?г?нме, ник ?лг?ч т? тынгы бирмисе??!» – дип С?кин?не? бугазына ябышыр…

Тик форточкадан бер н?рс? д? керм?де. ?ил ген? булды бугай.

Шулай да хатын б?тен батырлыгын туплап торып басты. Як-ягына карана-карана гына т?р?з?г? табан атлады. ??м кискен х?р?к?тл?р бел?н форточканы ябып куйды. Аны кемдер карап, к?з?теп торадыр сыман иде. Т?р?з? п?рд?л?рен тартып чыкты. Теге тойгы таралмады. Кемдер к?з?т? кебек… К?з?т?…

Кин?т к?з кырые бел?н ген? ниндидер хатын-кыз г??д?сен к?реп калды. Кыска гына халат киг?н… Акырын гына шул якка борылды. Фу-уу-уф… ?зе ик?н. К?згед?ге чагылышы.

«Киемне алыштырырга кир?к, – дип уйлады ул, – Закир?анны? ?р?ге бу киемд? к?рс?, гафу итм?с.» Йокы б?лм?сен? керде. Чишенде. Т?нен ниндидер ябешк?к салкын кысып алды. ?йтерсе?, аны к?зг? к?ренм?с бер н?рс? кысып-кысып кочаклый иде. Явыз рух. ???л сулышы. Ул ашыгып м?там киемен киде. Т?не ?ылыныбрак китте.

Залга чыгып Закир?анны? портретын каплап торган ак япманы алды. Аны саклык бел?н ген? диванга алып куйды. Ирене? р?семен? т?б?лде. Озак карап торды. Кин?т ул коты алынып кычкырып ?иб?рде. Закир?ан а?а к?з кысты. Стенадагы р?семн?н! Чынлап та к?з кыстымы ул, ?лл? тоелды гынамы? Кем бел?… С?кин? аннан к?зен алалмыйча озак торды. Закир?ан башкача к?з кысмады.

Кин?т ишект? кы?гырау шалтырады.

С?кин? сикереп куйды.

Арка ?з?ге бозга ?йл?нде.

Тагын кы?гырау.

Хатынны? акайган к?зл?ре мен?-мен? атылып чыгар т?сле иде. Ул ишекк? таба атлады.

Туктап калды.

– Кем анда?

Хатын ?з тавышын ?зе танымады.

– Мин бу. Закир?ан.

С?кин? б?тен т?не бел?н калтыранырга тотынды.

– Ач инде. Мин бу!

Хатын куркудан кычкырып ?иб?рде.

– Н?рс? булды?

Йозак тишеген? ачкыч тыктылар. Борган тавыш ишетелде.

С?кин?, к?зг? к?ренм?с ??лак?тт?н сакланрга тел?г?нд?й кулларын алга сузып, т?р?з? янындагы почмакка чигенде. Анда барып тер?лг?ч, сиск?неп сикереп куйды.

Се?еп юкка чыгарга тел?г?нд?й стенага сыенды.

Ишек ачылып китте.

– Юк! Ю-у-у-у-к!!!