Писари иблис Наримон. 8

– Ту ч? кор мекардан? ?аст?? – Наримон гуфт —Бубин мор метарсад напарто!

Мор аз тарс дасти Самеъро газид. Самеъ бошад, ба газидани мор парво ?ам накарду гуфт:

– ?озир шо?иди тамошои а?оиб мешав?.

? морро сар дод. Даме, ки мор фаромад, Флун?о ?ро пора пора карданд.

– Бубин— гуфт Самеъ —Он?о як зот бошад ?ам, Флун?о инро намедонанд, он?о фа?ат куштанро медонанд ва айнан барои ?амин Флун?о сохта шуда буданд. Он?о ?атто со?иби худро мекушанд.

– Дастатро сахт газид? – Наримон ба дасти Самеъ ниго? кард.

– Не— ?авоб дод Самеъ —?атто таъсир накард.

Самеъ ?аро?атро нишон дод, ки аз ?ои газидаи мор хуни сип – сиё? мебаромад. Зеро хуни иблис?о сиё? буд.

– Ин ?аро?ат?о бут мешаванд— Самеъ ?аро?атро молид ва ?аро?ат худ аз худ ?оиб шуд —Аммо ?аро?ати як чиз дар иблис?о умуман нест намешвад ва иблисро бо як те? мекушад. Он чиз шамшери ман?ус аст.

– Шамшери ман?ус? – гуфт Наримон дар он о?анге, ки бори аввал дар бораи ин шамшер шунавида истода буд.

– Бале— гуфт Самеъ —Шамшери лаънатикарда. Чуноне ки падарам на?л намуд, он шамшер пан?сад сол ?абл аз тарафи афсунгари бузург сохта, лаънат? карда шуда буд. Он шамшерро ?е? го? шикаста ва ё нобуд карда намешавад. Ин тавр шамшерро дигар касе сохта наметавонад. Он ?атто к??ро ба осон? мебурад.

– Ма?сади он афсунгар ч? буд? – Наримон пурсид.

– Ма?сади ? худро ?имоя кардан аз иблис?о буд— Самеъ ?авоб кард —Ягона шамшер, ки иблисро як ла?заба нобуд месозад. Он шамшер сабаби асосии ?анги пан?садсолина дар байни иблис?ову афсунгар?о шуд. ?ама зот мехо?анд, ки он шамшерро дошта бошанд. Аз ?афои шамшери ман?ус чандин иблис?о, афсунгар?о ва дигар зот?о нобуд шуданд. Дар охир, шамшер дар дасти иблис?о монд ва аз ?ама а?ибаш дар он аст, ки шамшер ?оло дар ?амин ?о, дар Тираго? аст. ?ои ани?и онро чор бародарону хо?арон, Авранг, падарам, падари ту, Луиза ва Сафия медонанд. Дигар ягон иблис ?ои онро намедонад ва падарам ба ман низ онро нишон надод, ки он асрори бузурги Тираго? аст. Агар шамшери ман?ус ба дасти зоти дигар фарояд, хатари калон барои иблис?о пайдо мешавад.

?амон ва?т овози ?арангдори Авранг ба г?ш расид. Он?о ?арду ба баромадго? ниго? карданд.

Наримон гуфт:

– Бе?тараш, ки аз ин ?о зудтар равем.

– Бале— гуфт Самеъ —Моро дар ин ?о набояд, ки касе бубинад дар акси ?ол, ба сарамон кулфат меояд.

Он?о зуд аз он ?о баромаданд ва даромадго? боз п?шида шуд. Он?о аз ро?и омадаашон бо зуд? ба поён фаромаданд.

Дар поён ?амаи иблис?о ?амъ шуда буданд. Авранг ба монанди минбар ба ?ои баланд баромада, бо овози баланд сухан мекард. ?амаи иблис?о хом?ш ва боди??ат суханони ?ро г?ш мекарданд. Наримон ва Самеъ низ ба ?атори дигарон ?амро? шуда, Аврангро г?ш карданд.

Авранг бе саросемаг?, дона -дона, ба ?ар тарафи иблис?о ниго? карда, гуфт:

– Ма?сади асосии мо дунёро аз они худ кардан аст. Албатта ?ама зот мехо?ад, ки дар дунё ?укмрон бошад. Аммо аз они мо хо?иш нест балки ма?сад аст. Доимо ба с?и ма?сад ?аракат мекунем ва касе ?алалдор шавад бо замин яксон мекунем. Дар ин дунё зулмотро ?укмрон месозем ва одамон ?ар ла?за аз иблис?о ?аросида зиндаг? мекунанд. Дар ёд дошта бошед, ки одам доимо аз мо поён аст. Он?о дар назди мо як мав?удоти заиф ва паст. иблис?о ?амеша ба ма?сади худ мерасанд ва ?алабаро ба даст меоранд. Дар ро?и мо монеъаи калон як зот буд, ки он зотро «Афсунгар?о» меномиданд. Он?о мехостанд, ки ма?сади мо амал? нашавад, аммо мисли ?арва?та иблис?о пур?удтар баромаданд. Якчанд да?сола ?абл зоти афсунгар?о тамоман нест карда шуд. Аз зоти афсунгар?о ягон дона намонд. ?амин тавр, навбат бо навбат, ?ама зот?оро несту нобуд месозем. ?укмрон? аз они зоти пур?удрадтарин шуданаш лозим ва ?амин тавр ?ам мешавад!

Фасли сеюм

Сири Луиза

Авранг суханонашро ба итмом расонид ва ба тарафи ?у?раи худ рафт. Аз паси ? Камар, Бадир ва Сафия рафтанд. Авранг ба курсии худ нишаста аз дигарон пурсид:

– Луиза дар ку?о?

?ама ба якдигар ниго? мекарданд ва ?амон ва?т Луиза саросемавор даромада омад. Авранг аз ?ои худ хесту ба Луиза муддате ниго? кард ва пурсид:

– Дар ку?о буд??

– Ба берун баромада будам— Луиза ?авоб гардонд.

Авранг о?иста ба Луиза наздик шуд ва рост ба чашмони ? ниго? карду боз пурсид:

– Оё ба берун бо ягон ма?сад баромад??

Пас аз савол Луиза чашмонашро аз чашмони Авранг канду ба замин ниго? кард ва ?авоб дод:

– Не, ягон ма?саде надоштам.

– Хуб— гуфт Авранг —Маро тан?о гузоред. Фа?ат Сафия ту бимон— ? ба Сафия ниго? кард.

?амма баромада рафтанд. Тан?о Сафия ва Авранг монданд. Авранг ба ? ниго? карду гуфт:

– Сафия, ба ту як вазифа меди?ам. Ту аз ??даи ин кор мебаро?. Ин корро ман умуман ба Камар бовар намекунам. ? ч? тавре, ки ман мехо?ам, и?ро карда наметавонад.

– Биг?! ба ?о меорам— гуфт Сафия бо о?анги бовар?.

– Луиза чизеро аз ман пин?он мекунад— шуб?а кард Авранг —Вазифаи ту аз ?амин ла?за аз ?ар як ?адами Луиза хабардор мешав? ва маро низ хабардор менамо?. Ба ку?ое наравад, аз пасаш бирав! Туро касе набинад ва надонад. Ин гап дар байни ?ардуи мо бимонад! Амали шуб?анок намуд, маро худи ?амон ва?т ого? менамо?. Фа?мид??

– Фа?мидам— гуфт Сафия ва Авранг ишора кард, ки равад.

Сафия аз он ?о баромада рафт.

?амон ва?т Наримон оташи доирашаклро аз ин дарс ба ин даст гузаронида, боз? карда нишаста буд, Камар ба назди ? омад. ? ба падараш ниго? карду оташбозиро давом дод.

– Чаро ба ман дар бораи асрори Тираго? на?л накард?? – пурсид Наримон аммо ду чашмаш дар оташ буд —Чаро ман аз ту нею бояд аз дигарон дар бораи ин шунавам?

Наримон мисли иблисони дигар ?атто падарашро «Ту» гуфта муро?иат мекард. Барои он, ки дар он ?о ?урмат ч? буданашро намедонистанд.

– Чиро дар назар дор? Наримон? – падар пурсид аммо Наримон чиро дар назар дошт, Камар хуб медонист.

– К?шиш кун, ки ёб? – гуфт Наримон —Асрори бузургтарини Тираго? чист? Албатта, шамшери ман?усро дар назар дорам. Чаро ба ман дар бораи ин чизе нагуфт?? Ё ин, ки оё асрори Тираго?ро ман низ набояд бидонам, мисли бегонагон?

– Не албатта— ?авоб дод Камар —Ту ?а? дор?, ки аз ?амаи ин бохабар бош?. Намедонам, ки дар бораи шамшери ман?ус аз ку?о маълумот гирифта?, аммо ман умед мекунам, ки он шамшер ба ?е? кас лозим намеояд. Он шамшер кулфат ва касофат меорад. Фикр кардам, ки дар бораи он надонистагиат бе?тар аст.

– Инсон?о ч?? – Наримон Камарро саволборон кард —Инсон?о низ кулфат меоранд? Авранг ин ?адар он?оро бад мебинад? Агар он?о то ?амин дара?а дар назди мо заиф, нотавон бошанд, аз дасташон чизе наояд, ч? тавр ба мо душман? карда метавонанд?

Камар каме хом?ш шуд ва пас аз чанд ла?за гуфт:

– Наримон, аз ёд набарор аз азал инсонияту иблис?о душманони ашадд? ?астанд. иблис?о ва инсоният ?е? го? бо якдигар д?ст набуданд ва намешаванд. Ин фикратро фаром?ш кун ва агар маро дар ?а?и?ат падарам г?? дигар ин гап?оятро наг?!

Нараримон дар чашмони Камар ?амгиниро дида тавонист. Камар о?иста хесту баромада рафт. Наримон бошад, ба дарёи ?аёлот ?ар? шуд ва ба худ чунон савол?оро медод, аммо ин савол?ои ? г?ё охир надоштанд. ? фикр мекард, ки ба ин савол?о ?е? го? ?авоб ёфта наметавонад ва савол ?амчун савол мемонад.

?амон ва?т Самеъ ба назди ? даромад.