Писари иблис Наримон. 8

– Ба фикрам ?оло не— Самеъ ?авоб дод.

Наримон давида баромад ва аз паси ? Самеъ низ баромад. Ва?те, ки он?о баромаданд, Сафия ба назди Авранг даромада истода буд. ?арду аз ?афои Сафия барои пин?она шунавадани с??бати он?оро рафтанд. Сафия ба назди Авранг даромад. Авранг дар он ?о тан?о буд ва Сафия гуфт:

– Авранг, ту ?а? буд?. Луиза як чизро аз мо пин?он кардааст.

Наримон ва Самеъ с??бати он?оро пин?она г?ш мекарданд.

– Медонистам— гуфт Авранг дар курсии худ нишаста —Чиро пин?он намудааст ? лаънат??

– Луиза духтар доштааст— гуфт Сафия —Ва падари он духтар инсон аст.

Авранг аз курсии худ парида хесту ба ?азаб омад. Чашмону ниго?аш боз ?ам да?шатомез шуд. ? аз хашм дандон ба дандон монда гуфт:

– Луиза, ?оло мебин? аз ман пин?он намудан ч? тавр мешавад. Сафия бирав! Бадирро г?й, ки ба назди ман зуд ояд!

Наримону Самеъ давида рафтанд ва Сафия ба берун баромаду Бадирро бо худ овард.

Даме, ки Бадир ва Сафия омад, Авранг ба Бадир гуфт:

– Бадир ба ту як вазифа меди?ам. Бе савол и?ро намо! Ду иблисро бо худ бигир ва дар ку?ое набошад ?ам, Луизаро ба назди ман дошта биё ва сабабашро напурс. Дошта ор ва бас!

– Хуб— гуфт Бадир ва баромада рафт.

? баромада, аз байни иблис?о ду иблиси бенури бад?айбадро гирифту аз Тираго? баромада рафт.

– Сафия ту бимон! – гуфт Авранг ба Сафия —Ман ба ту вазифаи дигар меди?ам.

Дар тарафи дигар бошад Наримон беист ба Самеъ мефа?монд:

– Самеъ, ту бояд аз Бадир пештар ба назди Луиза рафта, ?ро бояд ого? намо?. Аидаро гираду ба ?ой?ои дур равад. Ба он ?ое, ки ?ро Авранг ёфта наметавонад.

– Агар маро касе бубинад, ман зинда намемонам инро ту хуб медон?— аз рафтан Самеъ саркаш? мекард.

– Самеъ— гуфт Наримон —Агар ба ман аз ин ?о баромадан мумкин мебуд, ман фикр ?ам накарда ?озир ба назди Луиза мерафтам.

– Ман ба ту баромадго?и дигарро нишон додам— гуфт Самеъ —Хо?? аз ?амон ?о баро. Туро ?е? кас намебинад.

– Хуб— гуфт Наримон —Агар ту рафтан нахо??, ман меравам. Шарт нест, ки ро?ро нишон ди?? худам як ило? Луизаро меёбам ва ого? менамоям.

Наримон ба с?и баромадго?и дигар аз пайро?аи танг давида рафт. ? аз пайро?аи торик давида рафта истода буд, аз ?афояш Самеъ давида омад.

– Наримон ист! – Гуфт ? —Баромадани ту бефоида. Баро? ?ам, Луизаро аз ?ангали бепоён ёфта наметавон?. Ту бимон. Ба назди Луиза ман худам меравам ва ого? менамоям.

– Хуб Самеъ— гуфт Наримон —Ман ба ту бовар мекунам. Э?тиёт бош!

Самеъ ба с?и баромадго? саросемавор давид. ? баромадго?ро кушоду ба паррандаи сиё? табдил ёфт ва ба с?и ?ангалзор бол зад. Ба назди ?амон баланд? омад ва алаф?оро саросемавор бо дасташ канд. Дар намоён шуд. ? дар болои кафаш оташ пайдо намуда, ба с?и дар бо ?увва равона кард. Дар шикаст ва аз дарун давида, Луиза ва Аида баромаданд.

– Самеъ?! – гуфт Луиза дар ?айрат —Ту дар ин ?о ч? кор мекун?? Моро ч? тавр ёфт??

– Барои фа?монидан ва?т нест Луиза— Самеъ саросемавор сухан мекард —Дар бораи Аида Авранг ?амаашро донист. Ту ?озир Аидаро бигир аз ин ?о зудтар бирав. Барои дастгир намудани ту Бадир бо якчанд иблис?о омада истодааст.

– Хуб— гуфт Луиза —Ту низ зудтар ба Тираго? баргард, туро касе набинад. Аз ту миннатдорам Самеъ. Ба ман ч? шавад ?ам, Аида омон бимонад бас!

– Хуб, ман рафтам— гуфт Самеъ ва бо зуд? рафт. Ва?те, ки ? ба Тираго? даромад, Наримон ба наздаш омад. Он?о ба ?ое, ки касе нест рафтанд.

– Ч? шуд— пурсид Наримон —Оё туро касе надид? Оё тавонист??

– Тавонистам— гуфт Самеъ —Пеш аз он?о рафта тавонистам. Луизаро ого? намудам. ? аз ?амааш бохабар. Туро гуфта ?аёти худамро ба хатар мондам. Дигар ин тавр чиз?оро аз ман напурс Наримон. Намехо?ам, ки ба сарам кулфат биорам.

– Хуб— гуфт Наримон —Дигар туро и?рои ягон кор ма?бур намекунам. Кори калон кард? Самеъ. Акнун умед мекунем, ки Луиза аз он ?о рафта метавонад.

– Лекин як гапи Луиза ?айриодд? буд— гуфт Самеъ —Луиза гуфт, ки ба ? ч? шавад ?ам, ба Аида ?е? чиз нашавад бас. Аз сарам ?амин гапи ? намеравад. Ин ч? бошад? Даме, ки Аида Луизаро ба о??ш гирифта «Модар» гуфт, дар дарунам ким-чи?о чаппа роста шуд. Чизеро нафа?мидам.

– Шояд, ки инро фа?ат инсон?о фа?манд— гуфт Наримон —Шояд ин хислати тан?о инсон?о бошад?

– Надонам— гуфт Самеъ —Гап?ою рафтор?ои ?айриодд?. На?од одамон барои зинда мондани каси дигар, худро кушанд. Ин девонаг? нест магар?

– Ин девонаг? нест— гуфт Наримон —Ин тан?о барои инсон?о аён аст. Ману ту ба ин чиз?о сарфа?м намеравем. Барои он, ки мо инсон нестем!

Нога?он овози Авранг ба г?ш расид. Наримон ва Самеъ давида баромаданд ва манзарае, ки дар он ?о буд, ?ар дуи он?оро ба ?айрат гузошт. Дар мобайн мисли минбар баландии доирашакл буд. Дар он ?о ду стуни пайи?ам ва ба он сутун?о ду дасти Луиза бо зан?ир баста шуда буд.

– Ин тавр шуданаш мумкин не! – Наримон ба Самеъ бо овози паст гуфт.

– ? рафта натавонистааст. ?ро дастгир намудаанд.

Авранг дар назди Луиза истода, сухан мекард ва ?ама иблис?о Луизаро тамошо мекарданду ба гап?ои Авранг боди??ат г?ш мекарданд.

Авранг гуфт:

– Иблисе, ки дар тарафи одамизот аст, ? ба номи иблис нолои? аст ва ? ба марг ма?кум бояд бошад. Ин Иблисе, ки шумо мебинед, аз одам фарзанд дорад. Ин зот хуни иблис?оро ?аром мекунад. Шумо медонед, ки ин ?олат дар Тираго? бори нахуст нест. Агар пешгир? нанамоем, ?аромхун?оро нест накунем, мо худамон зоти худро нобуд месозем. ?амма бубинад, ки ?оли оне, ки ба мо хиёнат мекунад, ч? хел аст! Сафия ?ро ор!

Сафия аз даруни иблис?о Аидаро кашолакунон баромад. Духтарча бо ?ону ?а?д ба тарафи модараш рафтан мехост, аммо Сафия ?ро сар намедод. Аида «Модар» г?ён дод мезад. Луиза бо ?идду ?а?д гуфт:

– Авранг ?ро сар де?! ? ягон айб надонад. ? ?оло майда аст.

– Майда бошад, р?зе калон мешавад ва ба мо дарди сар мешавад— гуфт Авранг —Оё медон? Луиза? Флун?о г?шти майда?оро д?ст медорад.

– Не, Авранг не! – дод зад Луиза —Ба ?амон Флун?о маро де?, аммо Аидаро сар де?!

– ?е? го?— гуфт Авранг —Туро ?ам, духтари ?аромхунатро ?ам имр?з нест мекунем.

Авранг ба иблис?о ниго? карду бо овози баланд пурсид:

– Оё ?ардуяшро мекушем?

– Мекушем, мекушем! – ?авоби иблис?о буд.

– Бадир— гуфт Авранг.