Писари иблис Наримон. 8

– Чиро он ?адар зиёд фикр мекун?? – ?айрон шуд Самеъ —Биё худам меёбам. Дар бораи ?аёти беруна, оё ?а? ?астам?

Наримон ?авоб надода, хом?ш оташро бозикунон менишаст.

– Наримон— гуфт Самеъ —Агар ту дар ?а?и?ат аз ин ?о баромадан хо??, ман ба ту як чизро нишон меди?ам.

– Чиро? – Наримон шав? пайдо кард.

Самеъ ?авоб дод:

– ?амон р?з, ва?те ба назди Флун?о рафтем, даромадго? дар нисфи пайро?а буд ва пайро?а ?оло идома дошт, дар хотир дор?? Дар охири ?амон пайро?а ч? бошад?

– Дар охири пайро?а ч? ?аст— пурсид Наримон —Оё ин асрори навбатии Тираго? аст? Ту маро ?ар р?з дар таа??уб гузошта истода? Самеъ.

– Намег?ям— гуфт Самеъ —Биё, бе?тараш нишон меди?ам. Бо чашмони худат бубин!

Он?о ?арду боз ба ?амон пайро?аи тангу торик даромаданд. Дар болои каф оташ пайдо намуданд ва ба назди даромадго?и назди Флун?о расиданд.

– Дар ин ?о даромадго? ба назди Флун?о буд— гуфт Самеъ —Чизе, ки мо мебинем дар охири ?амин пайро?а аст. Рафтем!

Он?о аз назди даромадго? гузашта рафтанд ва пас аз чанд ла?за охири пайро?а намоён шуд. Он?о аз охир та?рибан да? – дувозда? ?адам дуртар истоданд. Наримон дасти росташро бардошта, кафи худро ба с?и охири пайро?а кушод. Аз он ?о садои гумбур – гумбури к?? баромад ва як санг ба боло о?иста баромад. Дар охири пайро?а як баромадго?е кушода шуд. Осмони кабуди мусаффо намоён шуд ва пайро?аро нури офтоб равшан сохт. Наримон дар ?аёти худ бори нахуст нури офтобро дид. Садои форами парранда?о ба г?ш расид. Наримон дар ?айрат буд.

– Агар хо??, мар?амат! – гуфт Самеъ.

Наримон о?иста ба тарафи баромадго? ду ?адам гузошту истод ва гуфт:

– Не Самеъ. Ман ин тавр карда наметавонам. Намедонам барои ч? ба ман баромадан мумкин не, аммо агар падарам гуфта бошад, дар ?а?и?ат ин кулфат меорад.

Наримон ба а?иб гашт.

Самеъ баромадго?ро п?шид он?о ?арду аз баромадго? дур шуданд. Гарчанде, ки ба Наримон баромадан манъ буд, ? о?иста ба баромадго? ниго? карда монд. Инро Самеъ дида ба Наримон гуфт:

– Наримон, агар баромадан хо??, биг?. Ман туро ба берун мебарорам ва ваъда меди?ам, ки касе намедонад.

Наримон китфи Самеъро дошту гуфт:

– Самеъ, ?амаи он чиз?ое, ки худат медон?, бо ман ба ?ам дид?, хабардор намуд?. Барои ?амин ?ам, ман аз ту миннатдорам. ?оло бошад, касе моро надида аз ин ?о равем.

Самеъ сарашро ?унбонида ишораи розигиро дод ва ?ардуи он?о ба а?иб баргаштанд. Он?о аз пайро?а рафта истода буданд, ного? аз дур нури оташе ба назар расид, ки касе ба тарафи он?о омада истода буд.

– Касе омада истодааст— гуфт Наримон ?аросида.

– Ба боло! – гуфт Самеъ ва ?ардуи он?о мисли тортанак ба девор часпида, ба болои пайро?а баромаданд. Оташ торафт наздик мешуд. Ва?те, ки аз поёни он?о мегузашт, диданд, ки ? Луиза буд. ? аз чизе парешонхотир ва саросемавор менамуд. ? баромадго?ро кушоду баромада рафт ва ?амон ла?за аз ?афои ? Сафия ?ро таъ?иб мекард. Пас аз баромадани Луиза Сафия низ аз ?афои ? баромад.

Наримон ва Самеъ ?айрон ба поён фаромаданд.

– А?або! – гуфт Самеъ —Барои ч? Луиза баромадго?и асос? истода, аз ин ?о баромад?

– Ва барои ч? Сафия ?ро пин?она таъ?иб мекунад? – ?айрон шуд Наримон —Оё ин ба ту ?алат? наменамояд?

– Ба фикрам Луиза ягон сир дорад ва Сафия онро донистан мехо?ад— шуб?а намуд Самеъ.

– Ч? сир бошад, ки ?атто аз хо?ари худ пин?он намояд? – гуфт Наримон —Самеъ, ман худам бармегардам. Ту аз паси он?о рав ва бидон, ки дар ин ?о ч? шуда истодааст? Сабаби парешон ва саросема будани Луизаро фа?м. Ман туро дар поён интизор мешавам.

– Хуб— гуфт Самеъ —Дар поён вомех?рем.

? баромадго?ро кушод. Самеъ худро аз баланд? партофта, дар ?аво ба паррандаи калони сиё? табдил ёфт ва аз паси Луиза ва Сафия парвозкунон рафт.

Наримон худ баргашт. Ва?те, ки ? аз назди даромадго?и Флун?о гузашта рафта истода буд, аз болояш санге дар ?а?ми мушт ба таги пояш афтид. Наримон сангро диду, мехост бидонад, ки ? аз ку?о афтид ва о?иста ба боло ниго? кард. Болои он пайро?а кафида буд ва санг?ои он номуста?кам меистоданд, ки г?ё ?озир санг?о меафтанду пайро?аро меп?шанд. Наримон зуд аз таги ? гузашта рафт.

– Хайрият—е, ба сарам наафтид— гуфт ? худ ба худ.

Дар берун бошад, Сафия аз паси Луиза пин?она мерафт ва ?ардуи он?о дар назари Самеъ буданд. Луиза аз Сафия бехабар ва Сафия аз Самеъ бехабар мерафтанд. Пас аз к??сорон ?ангалзори ни?оят калону сердарахт буд, ки г?ё охир надошт. ?ангалзорро як дарёи калон ба ду та?сим намуда буд. Манзараи он ?о ни?оят зебо буд. ?ар сеи он?о ба ?ангалзори бепоён даромада рафтанд. Луиза саросемавор зуд ро? мерафт. Сафия э?тиёткорона аз паси ? ва аз паси ?ар дуи он ба ?афои дарахтони калон пин?он шуда, Самеъ мерафт. Луиза ба назди як баландие, ки бо алафони ба монанди ресмон печонидашуда омад. ? кафашро ба тарафи баланд? кушоду ким-чи пичирос зад. Алаф?о о?иста худ аз худ кушода шуданд ва дар а?иби алаф?о як дари ч?бине буд. Луиза ба назди дар омаду уро бо дасташ се маротиба зад ва гуфт:

– Аида дарро кушо, ин ман.

Дар кушода шуд ва аз дарун як духтарчаи зебое, ки та?рибан сензда?сола менамуд, баромад. ? м?й?ои ?а?варанги ?ингилаи то миён, чашмони нурафшон ва овози форам дошт. ? «Модар» г?ён Луизаро ба о??ш гирифт. Самеъ ва Сафия бошанд ба г?шу чашмони худ бовар намекарданд.

– Ч?? – гуфт Самеъ худ ба худ – Оё Луиза духтар дорад?

Луиза ба ?ар тараф ниго? кард ва ба духтараш Аида гуфт:

– Биё тезтар ба дарун дароем!

Даме, ки Луиза бо духтараш даромада рафтанд, Самеъ ба с?и Тираго? баргашт. ? ба Тираго? даромад, ва ?ро дар он ?о Наримон интизор буд. Даме, ки ? даромад Наримон ба наздаш давида омад ва савол дод:

– Чиро дид?? Ч? шуд?

– Наримон, ба ?ое, ки касе нест равем— гуфт Самеъ —Ба ту гап дорам.

Он?о ба хонаи Наримон рафтанд. Наримон бесаброна савол?о медод:

– Ч? шуд? Оё дар ?а?и?ат Луиза сир доштааст?

– Бале— Самеъ тасди? кард —Сири калон ва о?ибаташ да?шатангез. Луиза Духтаре бо номи Аида доштааст. Маълум, ки падари Аида аз зоти инсоният. Аз ?ама бадтаринаш дар он аст, ки аз ?амаи ин Сафия бохабар шуд ва Сафия ?амаашро ба Авранг мерасонад ва барои пин?он доштагиаш худат медони Луизаро чи кор мекунанд.

– ?ро ч? кор мекунанд? – Наримон пурсид.

– ?ро ба Флун?о х?рок мекунанд ё ин ки бо шамшери ман?ус ба ?атл мерасонанд— Самеъ ?авоб дод.

– Мо набояд, ки ба ин ро? ди?ем— гуфт Наримон.

– Наримон— гуфт Самеъ —Мо ?е? чиз намекунем ба худат аз ?е? чиз кулфат насоз!

– ?е? чиз? – гуфт Наримон —Дар назди чашмони мо Луизаро кушанд, оё ин ?е? чиз аст? Самеъ, Луиза ба мо бегона нест-ку ту инро хуб медон?. Дар ин ?о мо набояд, ки тамошобин бошем!

– Луиза ба Авранг низ бегона нест— гуфт Самеъ —Агар Авранг ба ?амин ?арор кунад, мо ма?бурем, ки тан?о тамошобин шавем. Мо ило?и ёр? расонидан надорем Наримон. Аз дасти ?ардуи мо ?е? чиз намеояд.

– Оё Сафия ?оло наомад? – Наримон савол дод.