Şəhrizad

ed?n S?hrizad v? N?bari g?r?b h?r seyi anladi. O artiq bilirdi ki, s?hb?t n?d?n gedir… Insanlar artiq ?z s?zl?rini demisdil?r. Q?dsini ?ld?r?nin M?mm?dr?sul Haqverdiyev olduguna h?r k?s ?z?n? inandirmisdi…

H?yatini verm?y? hazir oldugu S?hrizadin qardasi haqqinda deyil?n bu s?zl?r onun xaniminin da, b?yi Talibin da ?z?rin? k?lg? salirdi.

?z?n? bu ail?nin bir par?asi hiss ed?n Ismayil son vaxtlar az qalirdi

ki, h?r seyi atib M?mm?dr?sula qosulsun.

Insanin taleyi, ?mr?n?n uzunlugu ?z ?lind? deyil. Amma insana

ayrilmis m?dd?t ?rzind? ne?? g?n? m?nali yasamasi onun ?z ?lind?dir…

??tin v? acili g?nl?rin sirin sonlugunu dadmaq yalniz m?nali ?m?r s?rm?k ???n yasayanlara qism?t olur. ??nki ?oxlari n? vaxtsa yasayacaqlari g?n? ?atmaq ???n g?nl?ri, aylari sayaraq "heyhat, ?m?r ke?di", dedikl?ri anda, bir basqasi n?vb?ti anini yasamagina davam edir. Bel?c? d? h?min m?nali anlar toplanaraq sonda "m?n yasadim", dedizdirir insana…

– Salam, ay Ismayil. H?l? bir b?ri dur, – bunu S?hrizadin h?l? d?

yaninda durub, guya ?r?k-dir?k ver?n, amma ?slind? yarasinin qaysagini qoparan N?bar dedi.

Onsuz da dilxor olan Ismayil onlarin bes-alti addimliginda dayanib, – N?bar xala, esidir?m, buyur, – dedi.

N?bar yen? d? S?hrizada xitab?n, – ay baci, – deyib, s?z?n? davam etdi: – Bu g?d? n? d?s?n?r m?n bilmir?m. ?d?, anan yaziqdir. Bir halal

s?d ?mmis al, g?tir ev?, o arvada dayaq olsun.

Ismayil bilirdi N?bar n?y? eyham vurur.

– Ay baci, s?n den?n ona, n? vaxtacan subay g?z?c?k?

S?hrizad Ismayili ?ox ist?yirdi. Ona qardas g?z?yl? baxirdi. Bayaqdan b?ri M?mm?dr?sul s?hb?tin? g?r? dilxor olan S?hrizad sanki ?z dogma qardasini evl?ndir?c?yi q?d?r sevindi:

– Ismayil, d?z deyir d?. Mahalin hansi qizini ist?s?n, s?n? u?a-u?a

g?l?r…

– Yox, bir az s?n d?…, – dey? N?bar etirazini bildirdi.

S?hrizad s?hb?tin n?d?n getdiyini bilm?s? d?, Ismayil h?r seyi g?z?l anlayirdi. Ismayil N?barin qizi Xosq?d?min onu sevdiyini bir-iki ay idi ki, anlamisdi.

N?d?ns? ?vv?ll?r o, evd? olmayanda x?st? anasina bir st?kan su bel? verm?y?n N?bar da, Xosq?d?m d? xeyli d?yismisdil?r.

Indi h?r d?f? ev? qayidanda Xosq?d?mi anasi N?sib?nin yaninda g?r?rd?. Xosq?d?m N?sib?y? qulluq edir, vaxtli-vaxtinda yem?yini, ?ayini verirdi. Xosq?d?m sanki deyirdi ki, Ismayil, m?ni al, ?z?n? arvad el?. M?n s?nin anana el? baxacam ki, vicdanin yol verm?y?c?k m?ni bosayasan…

Bu fikirl?rl? beynini aritlayan Ismayilin yadina S?hrizadin bir q?d?r ?vv?l dediyi s?zl?r d?sd?:

– Mahalda hansi qizi ist?s?n, s?n? u?a-u?a g?l?r…

Ismayil aciqla ?r?yind? dedi: "N?barin qizi Xosq?d?m d?, ?hm?d?linin m?ni d?lic?sin? sev?n qizi Ayna da g?z?llikd? s?nd?n he? d? geri qalmirlar. Amma m?n b?db?xt n? edim ki, m?n yalniz s?ni sevir?m, S?hrizad, ?ox heyf ki, m?n bunu s?n? he? bir vaxt dey? bilm?y?c?m…"

Ismayil n?mayiskaran? s?kild? geri ?evrilib yaxindaki daxmalarina

girdi. Xosq?d?m anasi N?sib?nin yastigini rahlayirdi. I??ri gir?n Ismayila

t?r?f ?evrilib barmagini dodaqlarina t?r?f apardi:

– Sss… – Sonra Ismayila t?r?f bir-iki addim atib yavas s?sl?, – yatir, – dedi.

Ismayil:

– Sag ol, Xosq?d?m, s?n ged? bil?rs?n, – dedi.

– Ac olarsan, yaxsi buglama bisirmis?m, ??kim, ye.

– Yox, sag ol, ?ziyy?t ??km?, ac deyil?m.

– Onda ?ay i?.

– Yox, k?hn? ?inarin altindaki bulaqdan su i?dim…

Xosq?d?m Ismayilin qarsisinda dayanib basini asagi saldi. Yanaqlari

qipqirmizi idi. Sanki deyirdi ki, m?ni sev, Ismayil. N?d?n m?n? diqq?t vermir, m?n t?r?f? baxmirsan. Qizin durusu Ismayildan cavab g?zl?yirdi.

Ismayilsa sandigin ?st?nd? ?yl?sib yatmis anasina t?r?f baxirdi.

– Yaxsi, m?n gedim. Evd?y?m. Acsan x?b?r ver, g?lim ?ayini, suyunu verim.

– Yaxsi… – Ismayil k?n?ls?z cavab verdi…

Bu yerl?rin qiz-g?linl?ri ?z sevgil?rini oglanlara, kisil?r? he? vaxt

s?zl? dem?zdil?r. Onlarin h?r?k?ti, baxislari h?r seyi deyirdi.

Bu g?n sah?d? isl?y?nd? d? eyni briqadada olan Aynanin

ona tez-tez su g?tirm?si, b?t?n is boyu tarlada Ismayildan g?zl?rini ??km?m?yi, ?hm?d?li qizinin Ismayila ?m?lli-basli sevgi etirafi idi. Ismayilin yasi ?t?rd?. Bu yasa q?d?r kimins? evl?nm?m?yi bu k?ndd? s?z-s?hb?t, sual dogururdu. Saglam, igid oglan olan Ismayilin evl?nm?m?yin? yalniz bir ad verirdil?r ki, y?qin ?z?nd?n ?ox razidir. O, g?z?ll?r-g?z?li axtarir.

Xosq?d?m d?, Ayna da ?rg?n qizlar idi. G?z?llikd?n, boy-buxundan da ?min idil?r. Xosq?d?min son vaxtlar anasina da diqq?t etm?si onu daha sansli g?st?rirdi. Amma Ismayilin Aynani da sevm?m?yin? he? bir ?sas yox idi.

Ismayil bu g?n az qaldi Xosq?d?m? desin ki, "s?n ?ox g?z?l v?

mehriban qizsan. Lakin m?n s?ninl? evl?nm?y?c?m". Y?ni qizin ?midl?rini bird?f?lik qirib basa salsin ki, ?z?n? g?n agla, basqa ist?y?nin olsa, ona ?r? get. Amma Ismayil Xosq?d?m? he? n? dey? bilm?di.

Aynaya da dey? bilm?y?c?kdi.

Xosq?d?min ev? ?ox m?yus g?lm?si N?barin g?z?nd?n qa?madi.

– Bir t?h?r d?yirs?n g?z?m?. Olmaya o imansiz x?trin? d?yib?

– Yox, ay ana… O imansiz dediyin m?niml? he? k?lm? k?sm?k