Нигина ва Мирмалик

Мирмаликро падар дар ?авон? наси?ат карда буд, ки «саодат бо шикебо? ёр асту аз бесабр? ба расво? кашад кор!» Ин масли?атро Мирмалик ?амаг? як маротиба и?ро накард – дар базми подшо?? аз ?усну ?амолу ?илваи Нигина сармаст гашта, шикебо? аз даст дод ва ба сайди шери шарза нохун зад. Шо? дар?азаб шуд ва бо кабутари ?арам гап задану нома навиштану ме?р варзиданро ба ? ?атъан манъ фармуд! Баъд аз ин Мирмалик суст шуду аз бими шо? ба он л?ъбатак дигарбора чашмандоз? ва дастбоз? накард. Як-ду паёме фиристоду ан?ариб се сол мешавад, ки ёри дил??ро надида ва овозашро нашунидааст. Яъне, бори ?а?ру о?из? ва ноило?ию нотавон? аз ?ад гузашта ва дили дупорааш ?азорпора гашта! Мушто?ию ма??урию дур? ва чашмк?р? аз ма?бур? ончунон озурдаю афсурда кардааст, ки ?ар ла?за домани шикебо? аз даст ра?о намуда, дар талоши он о?уи шергир бо пили дамон турктоз? кардан мехо?ад…

Инак, о?уи шергир бо пойи худ ба хиттаи шери Ху?анд меояд. Аз ин ташрифи пурмуаммо ви?дони озурда ?ушёру бедор гашта, дили шефтаро ором намегузорад, ки чаро сустию кашолкор? мекун??! Шикебо? бас аст!! Дигар таъхир накарда, бахти хоболуд бедор куну ба ?у?ум гузар! Натарс, ?олиё аз ?уввати сарпан?аат шери жаён пеши поят пушти таслим бар хок мени?ад! Дигар буздил нашав, бар шо?и тунд?амла далер? кун, бе?арос бар вай биг?: аз ша?ри ёри ман бурун шав, азеро ин ?о ягон ша?рию лашкар? ёри ту нест…

Мирмалик аз хаёлбанд? хаста гашту дигар орому осуда нишаста натавонист ва к?ло? бар сар ни?ода, чун сарви сари чашма ?омат барафрохт. Айнан дар ?амин ла?за дарвозаи ч?бини дутаба?а калон кушода шуду ба са?ни ?алъача аробаи соябондори самар?анд? даромад. Нидои омиронаи «Ме?мон?о омаданд!» ?амъи хидматгузорону канизонро ба по хезонд.

Нигина пас аз фуромадани Шакархонум бо дастгирии канизакон чобук ба замин ?а?иду аввал ба атроф нигарист, то донад, ки ба ку?о омадаасту исти?болгиранда кист? Дар байни язак?о че?раи зебо ва р?йи гарми Мирмаликро диду гул-гул шукуфт ва байте аз Низом? бе ?е? исти?ола ба забон овард:

Дигарбора булбул ба бо? омадаст,

Пар? пеши равшан чаро? омадаст!

Мирмалик ?ада?а ба исти?боли вай шитофту аз талъати гулнигор мисли ташнаи лабхушки ба оби зулол расида хуррам гашт ва таъкиди ?алолиддинро фаром?ш карда, бо хуш?ол? байти ?авоб? гуфт:

Ну?лам ?ама шуд шаккару бодом, ки дилбар

Бо чашми чу бодому лаби чун шакар омад!

Байтбараки шав?ангез язак?оро писанд омад ва аз ?ар ?ониб нидои «?уфт шавад!» ба г?ш расид.

Аммо сарязак дигар имкон надода, ?азломез гуфт:

– Шакару бодом дар доруззиёфат! Аввал хонаи хобу истиро?атро интихоб кунед, баъд ба хони зиёфат биёед. Ками мою карами шумо!

Нигина бо табассуми гарм дили он ?авон нарм гардонду пурсид:

– Чаро ба Ху?анд нарафта, ин ?о фуруд омадем?

– Фармони шо?аншо?и олам бартар аз ?ама сухан?ост!

– Оре, мо ?ама зердастему фармонпазир. Лекин сабаби дар канори ша?р манзил гирифтани мо чист? Оё Ху?анд ором аст?

– ?ама ?о орому осуда аст, эй бону! Шумо ?ам ором гиред ва к?фти ро? бароред. Рафтем ба та?она!

Канизакон бору бунаи ме?мон?оро бардоштанду Нигина ва Шакархонум бо дили нохо?ам аз ?афои он?о ба та?она даромаданд. Сарязак аз ?аракати он?о чашм наканда, назди Мирмалик омаду о?иста сабаби ташриф наовардани шо?зода ?алолиддинро пурсид. ?авоби мухтасарро ?арисона г?ш карду бо таассуф сар ?унбонда, «Оббо, дар Утрор кори нохуб шуд» г?ён, бо сари хам муддате пешу ?афо ?адам зад. Аммо ?уши Мирмалик ба Нигина банд буд ва барои с??бат ба?она ме?уст.

Ин мушкилро худи сарязак осон кард:

– Шукри Худо, ки ме?мон?о бе шикасту рехт ба манзил расиданд, – гуфт бо табассуми р?як?. – Ин хушхабарро дар Ху?анд бесаброна интизоранд. ?ар ч? зудтар шунаванд, бештар хурсанд мешаванд!

– Иншоалло? хурсанд мешаванд! Ба ман аз Манкбурн? амр шудааст, ки як масъалаи му?имро ба самъи кабутари ?арам расонам.

Сарязак саволомез ба ?амро?они Мирмалик нигарист. Оне, ки аз шеваи бародар? ба?ра бардошта буд, шитобон лаб ба гуфтор кушод:

– Оре, валиа?ди муаззам шеър хонданду илова намуданд, ки «сухан сан?ида г?ед ва ягон ?арфи зиёдат? ба забон наоред»…

– Кадом валиа?д??!

Сарязак аз забони Мирмалик навгон? дар давлатдориро шунида, хеле хурсанд шуда, ду орзуманди мушто?ро ла?зае тан?о гузошт. Мирмалик ?анимат будани ?ар ла?заро ба ?исоб гирифта, аз Нигина сид?ан узр пурсиду гуфт:

– Барои шустани гуно?и ман оби Сай?ун кам? мекунад, лекин Худо шо?ид, ки гуна?кори бегуно?ам ман! Ба шири модар ?асам мех?рам, ки чанд ла?за пеш, дар ними ро? аз омадани ту во?иф шудам.

– Наход?! Аммо мани ?ишло?? ангоштам, ки бар васли ман ташнаед ва дар та?онаи лаби чашма ?ойгир кардани ман тахайюли шумост…

– Та?онаи Де?мой на?шаи ?аблан тар?резишудаи Хоразмшо? аст. Я?ин вай хаёли нопоке дар замир дорад, лекин ба Худо ?асам, ки са?е? намедонам…

– Аз ин муомила дили ман ?ам сиё? шуд. Ч? бояд кард?

– Дигар суст? карда наметавонам! Бе ягон тарсу андеша мушт бар да?ани шер хо?ам зад!!

– Илти?о мекунам, худро ба даст гиред. Шумо тан ба куштан ди?ед, ман ч? кор мекунам?!

– Хуб, ?ар ч? фармо?, он кунам. ?озир ба Хучанд баргашта, ба хушию хуб? дарди дили худро ба ?алолиддин фошофош мег?ям. Агар фа?маду одамгар? кунад, умрбод вайро ?ал?абарг?ш шавам. Агар нафа?маду дастобрези падар шавад, мушти гарони ман гурзи гарон шавад:

Бо мушти гаронсангу хан?оли тез,

Сару дасти ?аммоз кунам рез-рез!

Шери Ху?анд дигар ?арфе нагуфтаю нашунида, шитобон аз ?алъача бадар рафт…

* * *

Рахши шабранг ва рамузфа?м назди дарвозаи ?алъача нафасе ?арор истода, бо о?анги хайрбод ше?а кашиду чун тири партоб шитобон ба ро? даромад ва со?ибашро дар аввали шаб ба Ху?анд расонд. Мулозими навбатдор дар?ол ба исти?бол шитофту Мирмаликро ба тахти ма?тоб? – айвони гулкор? дар со?или Сай?ун овард, ки Султон ?алолиддин он ?о интизор менишаст.

Баъди салому алейк ва н?шидани як пиёла чой шо?зода чашмонашро нимкоф карда, бо табассуми айёрона гуфт:

– Гап зан, эй бародарам, ме?монро дид?? Гап зад?? Дилат тахт шуд??

– Дидам ва пазируфтам. Лекин дилам аз чанголи гург?о лахт шуд!

– Барои ч??!

– Агарч? ди??ати андешаам аз м?й борик шуд, ба сирри мобайни подшо?у шо?зодаю кабутари ?арам сарфа?м нарафтам. Маро ?азор сухан дар та?и дил аст ва агар и?озат ди?ед, ба ша?аншо?и олам муро?иат намоям…

– Ал?ол падарамро наметавон дид…

– Чаро?

– Чорпа?лу хобидаанд. Р?зе, ки гузашт, басо вазнинбор буд…

Хубаш, аз он пареши бисёр, ки дар сар дор?, якеро ба ман биг?.

–Чаро Нигина ба таври п?шидаву махф? омаду на дар ша?ри Ху?анд, балки дар як ?алъачаи хилват пин?он карда шуд?! Шо?аншо?и олам ч? ният доранд?

Шо?зода баланду мар?уланок хандид:

– Зи?? ша?риёри Ху?анд!! Нияти шо?аншо?и оламро аллакай ?ама ху?андиён, ?атто к?дакони га?вора медонанду ту намедон??!

– Ман ?амаг? як р?з дар Ху?анд набудаму наход офтоб аз к??и Рухак сар бардошта бошад?