Нигина ва Мирмалик

– Ла?зае пеш чор марди хушлибос низ ро?и Ху?андро пурсиданд. Аз гуфтору рафторашон маълум, ки одам?ои хубанд. Тезтар ?адам монед, шояд дарёбед…

Духтарон базуд? сари чо?и таъйиншуда расида, чордевори пох- сагиро дарёфтанд, ки ?ойи дамгир? ва намозгузор? барои мусофирон буд. Назди саройча марде асо ба дасту занбил[96 - занбил – халтаи чармин] дар китф беист пешу ?афо рафтаю ?ар замон дасташро соябон сохта, ?ониби ?ибла менигарист ва аз ва?о?аташ пайдо буд, ки касеро интизор? мекашад. Чун пештар расиданд, Нигина сарвболо ?авонмарде дид хубр?й ва хушсурат бо чашмони хирадманду оташниго?, хатте борику сиё? дар гирди лабонаш дамида… Г?ё рассоме мони?алам бо ?авсалаи том р?йи гулбарге ар?увон? ришу м?йлаби паст мутоби? ба абрувони пайваст на??ош? карда… Либоси бунафшрангу куло?и сафедаш далолат бар он медод, ки пар?езгору худотарс аст, яъне ?амсафари хубест.

Чун чашми озодамард ба духтарон афтод, аз ро?гард? бозистод ва ниго?и гарме с?яшон фиристод, то агар сухане доранд, бе?арос ба забон оранд. Нигина сар ба зер афкандаву чашм ба замин д?хта, одоби салом ба?о овард:

– Ассалом, эй некмарди Худо.

– Бар туву дугонаат дуруд аз марди Худо! Эй си?и?адон, шумо ку?о равонаед?

Боди ?арос аз димо? биронед ва наздиктар оед, ки аз дидани ду навни?оли навраста ни?оли ил?оми ман аз замин то фалакулафлок меболад:

Аз ?ар ч? меравад, сухани д?ст хуштар аст,

Пай?оми ошно сухани р??парвар аст!

?авонмард асо ба замин ни?ода, ба алафзор нишаст ва духтаронро па?л?и худ шинонда, ?ол пурсид ва аз нияташон ого? гашта, ба шав? омад:

– ?ар даме чашм парад, муждаи дидоре ?асту ?ар га?е дил тапад, муждаи дилдоре! Чор ёри ?амкеш ба ?укми чор дарвеш азми сафари Исфара доштем. Зарурате пеш омад, ки о?илан худро ба Ху?анд расонам. Ду ёри мо аз ро? нагаштанду мо ду нафар мондем ва шукри Яздон, ки аз нав чоргона шудем.

– Шумо либоси ?андаю м?йи сутурда надореду чаро худро дарвеш мег?ед? – пурсид Со?ида.

– Дарвешро дил зинда асту нафс мурда!

– ?амро?атон кан??

– Дар ла?заи видоъ борхалта?о иваз шудаанд. Шарофиддин ?озир меояд ва корвонаки мо ба ро? мебарояд.

– Агар дарвеш набошед, пас кистед ва аз ку?оед?

– Латифтабъи А?ам ман – ё як шоири сайё? аз Хуросон. Лабташнагон аз сухани ман ба?ра мебаранд, ?арчанд худнамо? хуш намеояд маро… Лекин, эй чаманпайкарони хуршедваш, ки бо ман нишастаед, агар сухани камтарин ба дарх?ри шумо ?авоб наг?яд, маъзур доред маро…

– Чаро ин хел мег?ед? ?амнишини хуб мисли аттор асту дар умри худ аввалин бор шоири зиндаро мебинам. Мег?янд, ки шоири хуб д?сти соди?и Худо…

– Гапат дуруст, эй духтар. Лекин… мушк он аст, ки худ биб?яд, на он ки аттор биг?яд! Хуб аст, ки ту ошкоро ?арф мезан?, аммо дугонаи ту мушк дар остин ни?он медорад, – чашми шоир ба Нигина афтоду дилаш ба вай мойил шуд. – Эй духтари мушкинхол, чаро хом?ш?? Эй ме?рубоно, сокит мабош чандоно!

– Замона забони ман бастааст…

– Ба?! Ч? ибораи м?ъ?аз! Эй ?одусухан, оё чунин мехо?? гуфтан:

Хом?ш? бе?, ки замири дили хеш

Ба касе гуфтану гуфтан, ки «Маг?й!»

– Оре, эй шоири латифтабъи А?ам, дили маро дуруст фа?мидед! Мояи хурсандии мо шунидани сухан?ои неки шумост… Чаро ро?и сафар та?йир додед?

– Сухан бисёр аст, лекин ба як байт ихтисор кунам, ки андак далели бисёр бошад ва муште намунаи хирвор!

Сипо?е, ки хушдил набошад зи шо?

Надорад ?удуди вилоят ниго?!

Ин байт м??иби ба Исфара нарафтани мост. Зеро дар ро?и сафар шунидам, ки Хоразмшо? муддатест дар Ху?анд ?арор дораду худро аз Худо ?офил сохта, майпараст? ба ав?и аъло расондааст:

Гуна?кору худрою ша?ватпараст,

Ба ?афлат шабу р?з махмуру маст.

– Ин гап рост, ако! – Со?ида, ки то ин дам хом?ш менишаст, якбора ба шав? омад. – Лекин… аз дасти шоир ч? кор меояд? Подшо?ро сарзаниш мекунед ё ?азо меди?ед?!

– Шоире, ки ?аким асту вал? со?ир? донад ва ?удрате дорад, ки бо афсуни сухан мори гурза хобонад ва шери шарза афтонад! Вале маро ният дигар аст: бо Пири бузургвори Ху?анд Шайх Масли?атдин, ки ахтари тобони ?утби олами ислом аст, масли?ат кардаву мутта?ид шуда, шо?и ?афлатзадаро ба ро?и рост медарорем.

– Ана гапу мана гап! – Со?ида чапак зада, аз ?ой хест. – Ана а?оиботу мана ?ароибот!! Оъ…

– Эй духтар, ором гир! Ч? даркор ин сухан?ои нодилпазир? Эй озодмарди латифи Хуросон, аз ??шидану хур?шидани дугонаи ман озурда набошед. Бовар кунед, гуно? аз ман гузашт, хатои вай нест: соате пеш ман ба вай гуфта будам, ки «пеши Шайхи бузургвори Ху?анд меравам, то бо масли?ату мадади эшон подшо?и ?афлатзадаро ба ро?и дуруст ?идоят кунем…» Айнан ?амин ?умла аз забони шумо баромаду Со?ида ба хур?ш омад…

?авонмард чун ин ?авоб шунид, аз Со?ида бо навозиш пиёлае об талабид, то охирин ?атра н?шид ва худ хур?шид:

– Оре, а?аб аст ин, хеле а?аб аст! ?ар ду ?аммаром будани мо а?аб аст!! Гапи ту дар ману гапи ман дар ту печиданаш а?аб аст!!!

Ману ту ?ар ду ?о?атошноем,

Бандаи борго?и Султонем!

Шод аз ?ам шав, эй гули би?ишт?! Бо чашми сар мебинам, ки ?а?оне нимкушти нимниго?у нимнози туст ва туро ?ар к? бинад, д?ст дорад:

Ин, ки ту дор?, ?иёмат аст, на ?омат,

В-ин на табассум, ки м?ъ?из асту каромат!

?амеша фаррух бошу Худо фархундаат кунад, эй кабки дар?! Рафтем, аз он зардолу?ои пухта ком ширин кунем, ки навбари ?ар мева киромитар аст:

Хар? агар аз кисаи бо?бон бувад,

?отами Той? шудан осон бувад!

Зарофати шоир ба Нигина писанд омаду нозолуд гуфт:

– Ман аз ин мева?от нах?рам.

– Чаро?

– На?зтарин ва ширинтарин зардолу?ои олам дар де?аи ман мер?яд…

– Онро ч? ном аст?

– Номи зодго?и ман – Ворух! Ба зебоию хуррам? де?аи ман чун би?ишт аст! Са?рою дашти Ворух дар чор фасли сол ба чор ранг бо?-бо? мешукуфад, домани к??сор ва ду со?или дарё саросар сабзазор мешавад, аз навда?ои беди гулистон булбул ча?-ча? мезанаду дар шохи санавбари б?стон ?умр? парафшон? мекунад… Оби ??йборон ва чашмасорон гуворою софу ширин асту дар ягон ?ойи дигар чунин набошад! Боду ?авои Ворух форам ва дилнишин асту табибон н?шдору ме?исобанд ва мег?янд, ки оби фара?бахшу насими гулбезу мева?оти шакарафшони Ворух нектарин ?изои инсон аст! Бо дили пур мег?ям, ки Ворухи ман гулистони ?а?он асту б?стонсарои Офаридгори олам ин ?ост!!

Латифтабъи А?ам хитобаи Нигинаро боди??ат шунида, лаб ба та?син кушод: