Нигина ва Мирмалик

Шуд ?иссаи ?оли душманон афсона.

Рубо? аз ?ониби ?амагон бо мамнуният пазируфта шуд, аммо шодии Абдулма?ид аз дигарон бештар буд:

– Маълум мешавад, ки фар-фар шеър гуфтан барои ду бародар хислати модарзод? будааст. Ин ?унарро, эй А?мади Исфаранг?, то метавон?, сай?ал де?!

Масли?ат бо арзи миннатдор? ?абул гардид. Вале он ла?за ?ар ду ?ам намедонистанд, ки муддати мадиде нагузашта, бо усули фар-фар боз як рубо? э?од мешавад. Ва аз ?ама а?ибаш, ба я?мо рафтани т?шаи сафар ба?онае барои э?одкор? мегардад.

Тасодуфи ногувор чунин ба ву??ъ пайваст: ?амсафарон аз Санги Ар?с тарафи офтоббаро ?аракатро идома дода, ?ариби?ои нисфир?з? ба шаршараи Шаввот? расиданд. Азбаски ?аво гарм буд, ?ама куртаю шалвор бадар карда, худро ба об заданд. А?мад низ ?амранги ?амоат буд, вале аз оббоз? дида, бештар тамошо мекард. Чунки ин гуна шаршараи нестандар?а?онро дар умраш бори аввал медид: оби нилгун аз ро?и мобайни ду тахтасанги бузург чакра-чакра за?ида, ришта-ришта чун бирешими ?афтранг поён мешорид ва дар замин бо сабзаи тару зираю пудина ?амо??ш гашта, ба тану бадан кайфияте мебахшид нотакрор!

Оббозию дилхуш? аз меъёр бештар т?л кашиду ва?те ?ама хаставу шалпар ва ташнаву гурусна аз оби ширгарми шаршара?авз худро берун кашиданд, дуд аз димо?ашон баромад: ша?оли баднафсе пойго?ро хилват ёфта, ?ама нону г?шти дар к?лбор бударо тамоман х?рдаю бурда буд…

– Омад ба сарам он ч? метарсидам! – даст ба пешон? зад ро?балад. – Мо, ворухи?о, то?ат мекунем, лекин… ме?мони мо…

?ама узромез А?мадро нигаристанду Абдулма?ид к?шид, то вазъияти ногуворро шоирона бартараф созад:

– Аз беэ?тиёт? т?шаи ро?ро аз даст додем… Бе баргу наво дигар ба ?ое рафта наметавонем. Маро бубахш, эй ме?мони азиз, ки ма?бурем бо шиками гурусна ро?и дарози душворгузарро тай карда, ба Ворух баргардем.

?амсафарон гуна?корона чашм ба замин д?хта, аз ме?мон ?авоби сард, ?атто пичингу кинояи талхро интизор? мекашиданд. Вале ? бо шеъри фарфар ?авоб мухтасар кард:

Дар бо? суи тараб ?авое дорем,

Эй д?ст, биё, ки нек рое дорем.

М-андеш зи нестию бебаргии ро?,

К-аз булбулу гул баргу навое дорем!

Шеъри равон ба дили шикастаи д?стон мар?ам гашту бо хотири осуда поён хамида, ва?ти говгум ба де?а расиданд. Дар хонаи Зарифи Доно шикамсер? х?рок х?рда, сипас манзил ба манзил пароканда шуданд, то табъи дил дам гирифта, барои саё?ати фардо омода шаванд.

* * *

Р?зи дигар Абдулма?ид паго?ии барва?т ба б?стонсаройи амакбузурги Нигина омад, то аз ?оли ме?мон хабар гирифта, самти хатсайрро муайян созад. А?мадро болои тахтакати са?ни ?авл? маш?ули мутолиа дарёфт ва бо як назора фа?мид, ки шоир ягон зарра осори хастаг? надорад.

– Имр?з ба ду ?ои тамошобоб рафтан?, – гуфт баъди саломуалейк ва ?олпурсии урф?. – Якумаш Га?вораи заррин дар мавзеи Ке?, дуюмаш Сия?к?л дар мавзеи Пули Офтобр?й. Ин дара?о дар ду самти му?обил доман па?н карда, яке аз дигаре зеботаранд.

Абдулма?ид ла?зае тава??уф намуда, бо ма?сади фа?мидани таъсири сухан?ояш синчакорона ба че?раи ме?мон нигарист. Дид, ки чаро?аки чашмони ? ба ?адри дилхо? ш?ълавар нашудааст, таърифу тавсиф як парда баландтар бардошт:

– Рости гап, дили ман кашоли Сиё?к?л, ки ?а?и?атан ?ам як г?шаи би?иштро мемонад. Агар ?озир аспсавор ба ро? бароем, то ?уруби офтоб ба со?или к?л мерасем, ки дар мобайни арча?ои сабзу хуррам ?ойгир асту обаш аз оби бе?тарин чашма ду карат ширину ?авояш аз ?авои тозаи Ворух ду баробар поктар аст…

А?мад китобро п?шида, ба кун?и кат гузошту риши навдамидаи мана?ашро бо н?ги ангушт ламскунон гуфт:

– Бовар кунед, ако, дили ман ?ам кашоли тамошои Сия?к?л. Лекин афс?с, ки рафта наметавонам…

– Чаро?! Дина ?ис кардам, ки поят андаке мелангад…

– Амакам Усто Мулло азми бозгашт ба Исфара доранд. Мег?янд, ки ме?мон то се р?з азизу мукаррам аст.

– Мо мег?ем, ки ме?монро омадан ба иродат асту рафтан ба и?озат…

– Дар ?ама ?о чунин мег?янд, ако. Лекин, бовар кунед, ман бе изни Амакмуллои худ ?атто нафас намекашам!

– Офарин, шоир! Гапе, ки гуфт?, басо пур?увват асту му?окима напазирад. Бо ву?уди ин, агар хо??, худи ?озир аз Усто Мулло рухсат мепурсам, ки се р?з ме?мони ман бош?…

– Ташаккур, акои Абдулма?ид. Лекин рафтан зарур. Гуфта будам-ку: дар Самар?анд маро Ша?обиддин интизор. Ва падарони мо мег?янд, ки «интизор? бадтар аз ?онкан?…»

– Ин гапатро низ беба?с ?абул мекунам. Фа?ат, илтимос, бегила раву боз биё.

?ар го?е меой?, хуш меой?! Со?ибдилони Ворух ?амеша андалеби Исфараро бо дили гарм ва рухи во интизоранд…

– Албатта меоям, ако! Бовар кунед, аз тамошои ра?си ширини кафтараки навболи Ворух мот гаштаму аз тамошои к??у дараи андалебнавози Ворух маб?ут шудам. Ин де?аи баланд дар баландии дилу дидаи ман маъвои абад ёфт. Зеро суб?и Ворух бо ?усну таровати нотакрораш ме?р болои ме?р меангезаду шаб?ои ма?тоб? ва осмони пурситора ин гулшанкадаро ?онафр?з мегардонад. Се р?зе, ки дар ин ?аннатмакон будам, гули дили ман ?амчу дили гули бехазони Ворух тозаю озода ва муаттару ар?увон? шуд. Акнун бо шав?у ил?оми дучанд ра?скунон ба сай?али ?а?он меравам ва ?ар ?о бошам, Ворухро ба сад забон та?син мег?ям. Бовар кунед, то ?он дар бадан дорам, бо иш?и Ворух мезиям:

Пайваста дилам ба ?усту??и Ворух,

Дар гулшани ?он ба?ори к?и Ворух,

Чун ваъдаи васлу а?ди нек?ном?

Дар дафтари иш? гуфтуг?и Ворух.

Равзанаи дуюм. Та?вили ?адя?ои та?дирсоз аз ша?ри азим ба к??и баланд

Нигина, ки ?афтмо?а таваллуд шуда буд, дар пан?солаг? ба хондан шоиста гашт. Р?зи ча?оршанбеи аввали мо?и шаъбон Бимастура дасти духтар гирифта ва дафтару давот бардошта, нозукни?оли хеш ба пеши Биб? За?ро бурд ва салому ?олпурс? карду афзуд:

– Эй бибии муътабар, фарзанди азиз ба парвариш ва тарбияи шумо овардам.

Биб? За?ро дасти Нигина аз дасти модар ба дасти худ гирифту сарашро сила карда, бо ла?ни навозиш гуфт:

– Кори хуб кард?, духтарам. Аз ?амин ла?за Нигина маро ?амчу фарзанд шуд. Аз чашмаш маълум, ки зираку ?ушёр аст. Агар ?обилу гапдаро шавад, ба осон? хондану навиштанро ёд мегирад.

Нигина дасташро о?иста ра?о карда, ?адаме ?афо гузошту бо сари хам ва гардани ка? ?урунгид:

– Гапдаро намешам ман…

Модар лаб газиду муаллимаро зав?аш омад ва хам шуда, пешонаи к?дакро б?сид:

– Офарин, ?они биб?, ки хатои маро исло? кард?! Майлаш, гапдаро нашав, аммо панду наси?ати маро боди??ат г?ш кун. Хуб?

– Хуб шудааст, биби?ун! – нидо кард бо чашмони шарарбор Нигина ва с?йи модар пан?аи падруд афшонда, аз ?афои муаллима ба мактабхона даромад.

Аз байн як мо? гузашт. Боре Бимастура барои куртад?зон? ба д?кони чевар ра?сипор шуду назди дарвозаи бозор якчанд духтарчаро маш?ули сангчабоз? дид. Бачагияш ёд омаду ла?зае истода, хаёломез он с? нигарист ва… Нигинаро шинохт, ки тамоми ?ушу ёдаш ба боз? банд буду ?афт сангчаро ба пушти даст ни?ода ва чолокона боло ?аво дода, мо?ирона бо кафи даст дошта мегирифту имкон намедод, ки ягонтоаш ба замин афтад.

Куртаю чевар фаром?ш гашту ба пеши духтаракон омад. Вале Нигина бехабар аз модар санги чилто?а мебозид. Сурфаи ошноро шунида, як ?ад париду бар?вор аз ?ой ?а?ид ва гуна?корона сар хам карда, барои шунидани маломат рост истод.

– Эй ?уни модар, чува аз дарсхуна гурехта, бо духтарча?ои бегуна боз? мекун??

– Аз дарс гурехтаг? не ман. Маълима ?авоб додаг?.

– Чува ?авоб дод?