Нигина ва Мирмалик

?ама шикваомез табассум карданду Мирмалик доди ?авонмард? дод:

– Дар сафе шод? бо зи?? рост наояд. Ман, ки малике аз гав?ари сомонам, шуморо ба хуб? мешиносам ва шеъру фазлу донишатонро сазовор ?адр мекунам. Интихоби ар?с аз шумост, ма?ри ар?с ба зиммаи мост!

Чашмаи ил?оми Сайфуддин дарзамон хур?шид:

Садро, ?умои иззи абад бар сари ту бод!

Оби ?аёт лозими хоки дари ту бод!

Гулбарг?ои равзаи минои осмон

Дар пардаи замири суханпарвари ту бод!

Саъд? ?ампешаи худ та?ният гуфту ба Пири м?ътабар р? овард:

– Эй Шайх Масли?атдин, аз Шоир Масли?атдин сухане бишнавед. ?авонмардии садри Ху?анд маро ба ри??ат овард. ?асидае ба ? хо?ам бахшид, ки байти ме?вараш ин аст:

Касе дид дар хоб Садри Ху?анд,

Ки хоре зи пои ятиме биканд…

– Эй ?амноми м?ътабар, чун бар ваъда вафо кард?, дуо мекунам, ки умри кубрав? ва ухрав? насибат гардад ва саду бист сол умри пурбаракот бин? – ин бигуфту Шайх Масли?атдин бо риояи ?ама талаботи шаръ? Шакархонумро ба а?ди нико?и Шамси ?ола дароварду Со?идаи бо?амолро зани манк??аи Шарофиддин гардонд. Саъдию Сайф гуфтанд, ки азми сафари Хуросон доранду чун ба Ху?анд баргарданд, бо мадади ша?риёри оли?иммат ин масъаларо ?ал мекунанд. Сипас Мирмалик ?афт хилъати шо?она аз фармуда?ои Султон ?алолиддин ба шоирон п?шонд. Ёрону бародарон чун ?игарпора?ои ?он ба ?ам дасти паймон доданду бо табъи хуш байтулвидоъ гуфтанд ва оятулвафо хонданд. Чун навбати Саъд? расид, бо ниго?и орифона Нигинаро навозиш карду аз замир нидо баровард:

Зани хубу фармонбари порсо

Кунад марди дарвешро подшо!

Орзумандам, ки аз шарофати хо?ари баландахтари мо бародари ?азанфари мо Шо?и мардон шавад…

Равзанаи ?афтум. ?ангомаи хуру?и балои азим аз мулки дур ва зу?ури балогардони з?р дар ша?ри нур

Чун шарти занош?? ?ама рост шуд, навбати шаби ар?с? омад. Машшота?ои чарбзабон ва чобук?аракат дасти санъатвар? кушода, бо мадади шонаю мушку анбару касмаю оина ?амоли ?а?оннаморо ончунон оростаю пероста карданд, ки бему?обо рашки шо?и париёнро меовард.

Домод низ бо либоси шо?? ороста буду ?ар дуро бо таъзими хосу ом ва иззату икроми молокалом дар кошонаи Ма?аст? фуруд оварданд. Мутасаддиён бо супориши Хоразмшо? дару девори ?у?раи висолро бо гулу раё?ин ва дигар хушб?и?о муаттар сохта, болои ?афт ?абат к?рпаи бахмалин ?афт нозболин ни?ода, ба тиреза?о ?афт пардаи зарбофт кашида, дар атроф ?афт хишти заррин ва ?афт зарфи симин пур аз меваи ширин гузошта буданд. Мирмаликро як дил ?азор дил гашту Нигинаи сабукболро р?йи даст озод бардошта, болои тахти шо?? шинонд.

Дар базмго? садои карнаю сурнай ва дафу чанг баланд гашту ша?ри бо дебо?ои ?арир ороёфта ба по хест. Аммо дар шабистони хилват ша?риёр назди ар?си Тирози ?а?он ба зону нишаст: тамошои чашмони ша?ло ва рухи гулфом гуворо буд бар булбули шайдо! Б?йи гул аз да?ани ?унчаи гул ба машомаш хуш расида, сония бар сония сармаст мегардонд. Дидаи чор аз тамошои ёри ма?рухсор сер намешуд, зеро ар?си нозанин ла?за ба ла?за мешукуфту ?усайну хушр?й мешуд, ?усну сураташ аз мо?у хуршед баланд мерафт ва ба назари Мирмалик чунин менамуд, ки фаришта?о ?усни оламиёнро аз нав та?сим мекунанду малоика?о ба навар?си худ ?усн болои ?усн т??фа меоранд.

Мирмаликро шав?и му?омаат ва ?ирси мубошират ончунон афзуд, ки сабру ?арор дар ву?удаш намонд. Чун шери жаён чолок бар?асту ?ома аз тан кашид, то манк??аи ?а??и ?алоли хеш бе?арос дар о??ш кашад. Нигинаро низ орзуи хилват падид омада буд. Вале ?ар ду ?амон ла?за ?амъ нашуданд. Кабутари ?арам, ки аз парвози дурмадароз фуруд омада, дар бистари мулоиму хушнак?ат орому хуш мехобид ва шабе?и о?уи хуфта дар мар?зор буд, пеш аз он, ки ба дасти шери Ху?анд инони хеш пурра биспорад, бо садои пичиррос? пурсид:

– Ша?риёрам, нико?и мо мутъа, яъне мува??ат? аст?

– Не, азизам! Мутъа дар замони Расули акрам буд, дар а?ди халифа Умар бартараф шуд.

– Мег?янд, ки ду зан дар нико?и як мард ?аром аст…

– То он ва?т, ки «Таврот» мунзил гашт, ду духтар дар нико?и як кас раво буд. Баъд дунико?? барои ?у?удон ?аром шуд. Тиб?и шариати ислом марди мусулмон ?а? дорад, чор зан дар нико? дошта бошад.

– Яъне, ки банда акнун зани нико??, зав?аи ?алоли шумоям?

– Бале, азизам!

– Худоро сипоси бекарон мег?ям, вале як илтимос дорам.

– Г?шам ба фармони туст…

– Ваъда ди?ед, ки чун ба ман дастёб шавед, Ойчечакро фаром?ш намекунед ва озор намеди?ед…

– Чаро чунин мег???

– Агар Ойчечак набуд?, Нигина ра??оса нашуд?! Балхи дастобрези Узло? шуд?. Аз ин боис, агар ра?кушоям тин?у осуда бошад, ви?донам орому осуда хо?ад буд. Агар аз Ху?анд ронда шавад, сахт анд??гин шавам ва тамоми умр худро мазаммат кунам.

– Осуда бош, азизам! ?ама кор табъи дили ту мешавад. Пештар биё, Нигини дилам…

Мирмалик сару чашми Нигинаро гарм биб?сиду нарм ба о??ш кашид. Ва?те дил ба дил часпид, иш?и пурш?ри ?амол-ул-хитоб ба ну?таи ол? расид. Дар соати мубораки шаби му?аддас малик ва малак ба ?ам пайвастанд.

Мирмалик дар карпоспораи о?ар? до?и хоби аввалро диду хотир?амъ шуд. Аз он ки о?ибат ба висоли ёри дилхо? расид, мамнун гашт. Аз он ки Нигинаро д?шиза дарёфт, сараш ба осмони ?афтум расид…

* * *

Нигина медонист, ки чиллаи ар?с? дар Ху?анд аз якчанд маъракаи хурду калон иборат асту аз ?умла яке «домодталабон», дигаре «дадобинон» ном дорад ва тиб?и таомул бояд дар манзили духтар баргузор шавад. Лекин азбаски Ворух дур буду ро?и к??сор душвор, ?алли ин масъала ?амаро ба андеша водор кард. Очаи Мо?симо бо о?анги мулоим аз Нигина пурсид:

– Духтар?они ширин, туро нияти Ворух рафтану моро ба сайру тамошо бурдан ?аст ё не?

– Номи Ворухро шунавам, дилам гум мезанад, модар?он, лекин ило?е надорам. Акнун ихтиёр пурра дар дасти Ша?риёр…

– Меравем! – овози Мирмалик ?атъ? садо дод. – ?ам саё?ат мекунему ?ам зиёрат, ?ам падару модарро мебинему ?ам та?ою аммаро, ?ам зиёфат меди?ему ?ам зиёфат мех?рем!

– Ч? хел зиёфат меди?ем?

– Дар базми ар?с? аз Ворух касе набуд. Ба а?ли де?а оши на?ор меди?ему ба хешу а?рабо ва ?авонон – зиёфат! Бигзор т?й болои т?й шавад!

Ша?риёр Сабзалиро фармуд, ки асбоби базму тараб ва фаро?атро фаро?ам оварда, бист шодгунаю хунёгару мутриби олимартабаро ?амро? гираду бетаъхир ба ?аракат дарояд ва ?ади ро? ?окимони Канду Исфараю Фар?онаро ба Ворух барои иштирок дар базми ар?с? даъват намояд. Аз ?айрату ?иммати садри муаззам димо?и Нигинаи муаммил[111 - муаммил – майлу умеддошта, орзупарвар ] муанбар гашту Сабзалиро ба хилват хонда, ду киса зари холис дод ва гуфт:

– Падари маро салом бирасон ва г?й, ки домоди бузургвораш ба зиёфати шо?она сазовор аст!

Базму зиёфат ва саё?ат табъи дили малик ва малак ташкил гардиду се р?з де?аи бузург ба т?йхонаи калон табдил ёфт. Нафа?ат хешу табор, балки аксар мардуми ме?моннавози Ворух паёпай бо ?адя?о меомаданд, то наззораи сурати дилпазири домод кунанду э?тиромашро ба ?о оранд. ?амзамон ба гирди Нигина парвона буданду аз дидор ва с??баташ сер? надоштанд, ки ?ро шарму ?аё и?озат намедод, то аз ?и?об берун ояд.

Хайрият ки р?зи ча?орум шумораи ояндаю раванда?о кам гашту ба ?авли кадхудои де?а Ибро?имхо?а «таги по хол? шуд» ва барои истиро?ату фаро?ати ме?монон имконияти бештар фаро?ам омад. Амакбузурги ар?с А?мадсайид, ки аз ?ама бештар бо домоди олимашраб каруфар мекарду дар б?стонсарои лаби дарё барои шо?у мо? саройи ол? бо фаршу дебои алвон фарохури ?окими вилоят омода сохта буд, ?уфти навпарвозро дар?ол ба он ?о к?чонд, то дар ало?идаг? аз таом?ои лазиз, ?изо?ои мувофи? ва манзара?ои зебо ба?раи том бардошта, ширинтарин ла?за?ои умри хеш ба хубию хуш? гузаронанд.

Канизаки ?омагулгун дар таба?и сафоли лангар? палав аз бирин?и девзираю рав?ани за?ир бо зирку би?? овард, ки таоми д?стдоштаи Мирмалик буд. Пешхидмати бирешимхилъат дар ша?косаи чин? ба?рои уй?ур? овард, ки аз г?шти г?сфанду рав?ани думба, зардии тухму нахуди сиё? ва ?улб?ю зира таркиб ёфтаву онро низ Мирмалик ба?оят д?ст медошт. Вале ша?риёри гурусна, ки дар давоми се р?зи охир ба дидори Нигина ?аристар шуда буд, ба таом?ои фармуда нимниго?е накарду ?амаро ?авоб дод ва Нигинаро р?йи даст ба шабистон дароварду ва?тро мувофи?, ?ойро мусоид ва фурсатро ?анимат шуморида, дар иш? маст шуд. Нигинаро низ тану андоми муборак бисёр гарм гашту дил аз шав? ба ??ш омад. Мирмалик аз о??ши гарм лаззати тоза ёфту зав?аш ба ?оят расид ва аз миёни амво?и иш? бонги оши?она баланд шуд: «?онам фидоят, о?уи шергир!!!»

Он шаб малик ва малак даст?о ба гардан бор?о ба дарёи иш? ??та заданду пасту баланд ?иг?-?иг? карданду шарбати дил лесиданд ва хаста?ол дар суб?дам хуфтанд…

Ва?те Нигина бедор шуд, офтоб дар китфи ?уллаи Тешазадаг? метофт. О?иста сар бардошту Мирмаликро дар бистари нарм баро?ат хуфта дид. Бо садои г?шнавоз бедораш кард:

– Хезед, офтоб то нисфи осмон баромадаст.

Мирмалик па?луи дигар гашту хоболуд ?урунгид: