Нигина ва Мирмалик

Хубр?? бо ?амолат ?амдам аст!

?аннат аз акси ?амолат хушдил аст,

Олам аз ?усни хаёлат хуррам аст!

– Ин шеър э?оди худатон?

– Порсол аз Зиёуддини Ху?анд? хо?иш карда будам, ки махсус барои ту аз номи ман шеъри на?з нависад, то пай?ом фиристам…

– Зиёуддин озодмардест бошараф ва некшеър! – гуфт бо лабханд Нигина. – Ме?рномаи хуб аст, сипос дорам.

Мирмалик аз хуш?ол? ангушт ба ангушт зада, инони хештандор? ва шарм андаке ра?о карду ба чодари Нигина даст расонда, булбули шайдо шуд:

– То ба имр?з медонистам, ки чобуктар аз кабутари ?арам ба ?ама олам ?унарвар нест ва ?ар го?е чун кабки дар? ба ра?с ояд, тарабу ро?ату шод? физояд. Имр?з донистам, ки зеботар аз ту ба ?ама гет? ?арирандом нест!

Эй орзуи ?онам! Дар орзуи онам, ки гуле аз бо?и васлат чинам!!

– Дилаздастрафтаи ман! Бовар надорам, ки шери Ху?андро нафси бахил бар а?ли нафис ?олиб ояд.

– Булбули бо?и тарабро ба а?ли нафис ч? кор?! Дод аз ин зулфу абр?и шикасту микаст! Пештар биё, ?амдигарро сер бинем!

– Аз шитоб дур? ??ед, эй булбули ш?рида! Соате пеш аз дурии шумо худро ?ариб медонистам, агарч? дар ватан будам… Баробари шуморо дидан гумон кардам, ки офтоб ба кулбаи э?зон даромад! Худро аз Махдумаи ?а?он з?ртар ?ис кардам…

– Ту дигар бекасу ?ариба нест?, эй маликаи дили ман! Ту Маликаи Тирози ?а?они ман?!!

– Хубаш, малак[103 - малак – фаришта, сур?ш ] г?ед. Тирози ?а?онро шумо Малик, ман – Малак!!

Санъати ман бурда аз малик шикеб,

Ра?си ман афсуни малоикфиреб…

– Оре, ту малак аст?, эй бадри Ворух! Фариштае дар сурати одам? ту! Агар иш?и фаришта гуно? аст, ман малики гуна?корам…

–Ч? хушбахт?! Имр?з ду бузургвор маро фаришта гуфтанд ва калимаи иш? ба забон оварданд!

– Боз кадом бузургвор?

– Саъд?.

– Кадом Саъд??!

– Шоир Саъдии Шероз?, ки аз асилони А?ам аст.

– Оре, бузургвор аст Саъд?! Шеърашро мепарастам ва ба номаш ар? мегузорам. Вайро дар ку?о дид??

– Мо ?амро? к??и Рухакро гузашта, ба ша?р омадем… Ра?мат ба ху?андиён, ки моро хуш исти?бол карда, нек? фуруд оварда, манзили босазо дода, мизбонии шигарф карданд.

– Ме?моннавоз? одати мост. Акнун биг?й, ки Саъд? туро дар ро? фаришта гуфту иш? из?ор кард ё дар ин хона?!

– ?ама шоирон оши?пешаанд. Пиру барно бо шеъри он?о иш? меварзанд ва коми дил ба даст меоранд. Сайфуддини Исфаранг? ?ам му?аббатзада асту оши?ни?од…

– Дарво?еъ, ?оло вай дар ку?ост?

– Дар Исфара. Шояд фардо ба Ху?анд биёяд. Саъд? гуфт, ки бо ибтикори Зиёуддин дар Ху?анд ма?фили шоирон ороста мешавад…

– Суб?оналло?! Ин шоирон одам?ои а?оибанд! Бе и?озати ?окими ша?р ?ар ч? хо?анд, мекунанд.

– Ин ?и?ати масъаларо ман намедонам…

– ?о?ате ба ташвиш кашидан нест. Агар паго? дида ба дидор расад, пурсупос мекунем. Ту одати манро медон?, ки ба шоирон ?афо намекунаму ба он?о тава???? дорам. Ба шарте, девонаг? накунанд…

– Шоири оши?пешаро девонаг? т??мат бувад…

– Малики оши?пешаро ч?? Ман ч? бад кардам, ки аз назари ту дур афтодаам?

Нигина ла?ни ран?ишро шунида, о?анги каломи худро нарм кард:

– Шумо ?е? ва?т аз назари ман дур набудед ва ?амеша чаро?и чашму офтоби дили ман ?астед!

– Ташаккур, эй Нигини дилам! Шукри Худои ?а? таъоло мег?ям, ки шо?зода ?алолиддин вазифаи кафтарбон? ба ман супорид ва бифармуд, то кабутари ?арамро аз Чингиз ва дигар бадхо?он чун гав?ари чашм эмин дорам.

Наргиси фаттони Нигина ороста аз сурмаи ноз шуд. Аз шарбате, ки болои хонтахта меистод, чошн? карду пиёлае ба Мирмалик дод:

– Н?ши ?он кунед, эй садри м??тарам – нига?бони кабутари ?арам!

Гулоб н?шеду гулчини сухан шунавед. Бовар кунед, дар дил ба шумо ?арфи гуфтан? бисёр дорам. Вале имкон набуд, боре бори дил сабук гардонам. Ночор бо ран?у алами умрфарсо то?ат мекардам. Акнун парда аз р?йи асрори му?аддас андаке бардошта, баръало мег?ям, ки шумо… фа?ат Шумо, эй ифтихори Ху?анд, маро алифбои иш? ом?хтаед:

?ан?з наргиси сероби ман надида ?а?он,

?ан?з савсани озоди ман надида чаман.

?ан?з ночида аз б?стони ман кас гул,

?ан?з ношуда сер ин лабони ман зи лабан…

– Гуфтори хушу лафзи ангубин аз ширинлабон писанди ?амагон аст. Он ч? гуфт?, ба сид?у савоб пайваст бувад. Ман ?ам сухане дорам аз ту ба ту, ки бо г?ши дил бишнав. Аз китоб?о хонда будам, ки дар ро?и иш? мард бояд буд ва бо дили пурдард бояд буд. Зеро иш? бемориест, ки онро даво нест ва кори оши? ?ар р?з ба муддао нест. Ва?те дар аспрези Исфара бори аввал туро бо чашми оши?? дидам, нимхандаи ширину нимниго?и ?ушрабоят, аз паси чодир чун мо?и мунир намоён шудани рухи тобонат а?ли нопухтаро гудохт ва дили наворзуро ба ш?р андохт.

Баъд… Фа?мидам, ки оши?ро ?азору як бало дар пешу ?афо интизор асту бесабр? дар иш? азоби ?овидонист ва ?ар к? азми оши?? кунад, ?ро мебояд дил аз кафу ?он аз тан бардорад.

Дар иш?и ту дил зи даст додам,

Бар хеш дари бало кушодам!

– Оре, алмудом хушу хуррам нест диле, ки иш? дорад. Вале аз дарди иш? шикоят оё равост?

м?а?ру лутф андар ма?алли худ нак?ст, эй ?иблаи оши?они ?а?он! ?ар киро дард аз як мо? гузарад, дарди ?арина шавад. илти?о дорам, ки нафасе наздиктар биёву набзи бемори худро сан?ида, тапиши дили оши?и бечора бишнав, ранги заъфарону ?оли зорашро нигар ва дорую дармон бахш…

Чаро карахт истода?? Пештар биё, ки дар орзуи р?ят сол?ои дароз чун зулфи сиё?ат печону дилсиё?у беморам…